Dioda włącza się lub przewodzi prąd, gdy jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, co oznacza, że napięcie na jej zaciskach umożliwia łatwy przepływ prądu od anody (zacisk dodatni) do katody (zacisk ujemny). Dzieje się tak, gdy napięcie przyłożone do anody jest wyższe niż napięcie przyłożone do katody o wartość większą niż spadek napięcia w kierunku przewodzenia diody (zwykle około 0,7 V w przypadku diod krzemowych). W przypadku polaryzacji w kierunku przewodzenia obszar zubożenia diody zwęża się, umożliwiając nośnikom ładunku (elektronom w przypadku półprzewodnika typu N i dziurom w przypadku półprzewodnika typu P) przemieszczanie się przez złącze, umożliwiając w ten sposób przepływ prądu przez diodę.
Aby skutecznie przewodzić prąd, dioda wymaga dwóch podstawowych warunków: polaryzacji w kierunku przewodzenia i napięcia wyższego niż spadek napięcia w kierunku przewodzenia diody. Odchylenie w kierunku przewodzenia występuje, gdy anoda jest dodatnia w stosunku do katody, tworząc różnicę potencjałów, która umożliwia przepływ prądu przez diodę. Jednocześnie przyłożone napięcie musi przekraczać spadek napięcia przewodzenia charakterystyczny dla materiału półprzewodnikowego i konstrukcji diody. Zapewnia to, że dioda może wytrzymać przepływ prądu bez znacznego oporu, ułatwiając jej pracę w obwodach elektronicznych w celu prostowania, przetwarzania sygnału i regulacji napięcia.
O tym, kiedy dioda włącza się lub przewodzi prąd, decyduje kilka czynników. Przede wszystkim dioda przewodzi, gdy jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, co oznacza, że napięcie przyłożone do anody jest wystarczająco wyższe niż napięcie przyłożone do katody. W tym stanie różnica potencjałów na diodzie umożliwia przepływ prądu od anody do katody. Proces ten obejmuje obszar zubożenia w obrębie złącza diody, który zwęża się, umożliwiając nośnikom ładunku (elektronom lub dziurom) przejście przez złącze, a tym samym umożliwiając przepływ prądu przez diodę. Konkretny poziom napięcia wymagany do polaryzacji diody w kierunku przewodzenia zależy od jej składu materiału i zazwyczaj jest nieco wyższy niż spadek napięcia w kierunku przewodzenia diody (około 0,7 V dla diod krzemowych). Po spełnieniu tych warunków dioda przewodzi skutecznie, wspierając różne funkcje w obwodach elektronicznych, takie jak prostowanie, przetwarzanie sygnału i regulacja napięcia.
Dioda jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, gdy końcówka anody ma wyższy potencjał (napięcie) niż końcówka katody. Ten stan pozwala diodzie przewodzić prąd w kierunku od anody do katody przy minimalnym oporze. Polaryzacja w kierunku przewodzenia występuje, gdy napięcie przyłożone do diody powoduje, że większość nośników (elektrony w półprzewodnikach typu N i dziury w półprzewodnikach typu P) przesuwają się w kierunku złącza, zmniejszając szerokość obszaru zubożenia. To zmniejszenie szerokości obszaru zubożenia umożliwia przepływ prądu, umożliwiając nośnikom przechodzenie przez złącze i przyczynianie się do procesu przewodzenia. Polaryzacja w kierunku przewodzenia jest niezbędna do normalnej pracy diod w obwodach elektronicznych, gdzie pełnią takie role, jak prostowanie w zasilaczach, demodulacja sygnału w systemach komunikacyjnych i regulacja napięcia w różnych urządzeniach elektronicznych.