Oscylator zazwyczaj pobiera sygnał wejściowy w postaci napięcia lub prądu prądu stałego (DC), który inicjuje jego działanie. Ten sygnał wejściowy jest kluczowy, ponieważ zapewnia początkową energię lub wzbudzenie potrzebne do rozpoczęcia procesu oscylacji. W wielu obwodach oscylatorów, na przykład tych wykorzystujących elementy aktywne, takie jak tranzystory lub wzmacniacze operacyjne, na wejściu może być małe napięcie prądu stałego, które wprowadza obwód do stanu, w którym mogą wystąpić oscylacje. To napięcie wejściowe ustala punkt pracy lub warunki, w których oscylator generuje ciągły sygnał oscylacyjny.
Aby zapewnić wejście do obwodu oscylatora, zazwyczaj podłącza się źródło napięcia prądu stałego do odpowiednich zacisków lub styków obwodu oscylatora. To napięcie wejściowe prądu stałego stwarza warunki niezbędne do rozpoczęcia oscylacji. Na przykład w obwodzie oscylatora opartym na tranzystorze napięcie wejściowe przesuwa tranzystor w jego obszar aktywny, umożliwiając mu wzmocnienie i podtrzymanie sygnału sprzężenia zwrotnego niezbędnego do oscylacji. W innych konfiguracjach oscylatorów, takich jak oscylatory LC (cewka-kondensator) lub oscylatory kwarcowe, wejście może obejmować elementy dostrajające lub rezonatory kwarcowe, które ustalają częstotliwość oscylacji.
Oscylator wymaga wejścia do zainicjowania oscylacji, ponieważ potrzebuje początkowego źródła energii lub wzbudzenia, aby pokonać siły tłumiące i utrzymać trwałe oscylacje. Gdy obwód oscylatora odbierze to wejście, może rozpocząć generowanie sygnału okresowego o wyznaczonej częstotliwości. Bez wejścia oscylator nie miałby początkowej energii niezbędnej do rozpoczęcia oscylacji i pozostawałby w stanie spoczynku, niezdolny do wytworzenia sygnału wyjściowego.
Rodzaj sygnału wejściowego wymaganego dla oscylatora zależy od jego konkretnej konstrukcji i konfiguracji. W większości przypadków dotyczy to napięcia lub prądu stałego, które zapewnia niezbędne odchylenie lub wzbudzenie umożliwiające oscylację. To napięcie lub prąd wejściowy ustala warunki pracy, takie jak amplituda i częstotliwość sygnału wyjściowego, i zapewnia, że obwód oscylatora będzie w stanie wytrzymać oscylacje w czasie.
Wejście i wyjście oscylatora odnoszą się odpowiednio do sygnałów wchodzących i wychodzących z obwodu oscylatora. Wejściem jest początkowy sygnał elektryczny – zwykle napięcie lub prąd stały – który uruchamia oscylator. To wejście ustala warunki, w jakich oscylator generuje sygnał wyjściowy. Sygnał wyjściowy oscylatora to wytwarzany przez niego sygnał oscylacyjny, który charakteryzuje się częstotliwością, amplitudą i kształtem fali. W zależności od typu oscylatora sygnał wyjściowy może mieć przebieg sinusoidalny, kwadratowy, trójkątny lub inny, odpowiedni do różnych zastosowań, takich jak sygnały zegarowe w obwodach cyfrowych, sygnały nośne w systemach komunikacyjnych lub sygnały taktowania w oprzyrządowaniu.