Wybór pomiędzy konfiguracjami tranzystorów ze wspólnym emiterem (CE), wspólną bazą (CB) i wspólnym kolektorem (CC) zależy w dużej mierze od wymagań konkretnego zastosowania i pożądanej charakterystyki obwodu.
Spośród trzech konfiguracji konfiguracja wspólnego emitera (CE) jest prawdopodobnie najpopularniejszą i wszechstronną w praktycznych zastosowaniach. W konfiguracji CE sygnał wejściowy jest przykładany do bazy względem emitera, a sygnał wyjściowy jest pobierany z kolektora względem emitera. Konfiguracja ta zapewnia znaczne wzmocnienie napięcia, wzmocnienia prądu i wzmocnienia mocy, dzięki czemu nadaje się do stosowania w stopniach wzmacniania wzmacniaczy audio, wzmacniaczy napięciowych i obwodów przetwarzania sygnału. Konfiguracja CE zapewnia wysoką impedancję wejściową i umiarkowaną impedancję wyjściową, co ułatwia współpracę z innymi obwodami.
Z drugiej strony konfiguracja wspólnej bazy (CB) jest mniej powszechna w obwodach wzmacniaczy ogólnego przeznaczenia, ale znajduje zastosowanie w zastosowaniach wymagających pracy w wysokich częstotliwościach. W konfiguracji CB sygnał wejściowy jest doprowadzany do emitera względem bazy, a sygnał wyjściowy jest pobierany z kolektora względem bazy. Tranzystory CB charakteryzują się niską impedancją wejściową i wysokim wzmocnieniem napięciowym, dzięki czemu nadają się do etapów wzmacniania wysokich częstotliwości we wzmacniaczach i oscylatorach częstotliwości radiowej (RF), gdzie dopasowanie impedancji i charakterystyka wysokich częstotliwości mają kluczowe znaczenie.
Konfiguracja wspólnego kolektora (CC), znana również jako wtórnik emitera, jest używana głównie do celów dopasowywania impedancji i buforowania. W konfiguracji CC sygnał wejściowy jest przykładany do bazy względem emitera, a sygnał wyjściowy jest pobierany z emitera względem kolektora. Tranzystory CC zapewniają jednostkowe wzmocnienie napięcia (w przybliżeniu), niską impedancję wyjściową i wysoką impedancję wejściową. Ta konfiguracja jest przydatna w zastosowaniach, w których wymagane jest buforowanie napięcia, izolacja sygnału lub transformacja impedancji, na przykład w regulatorach napięcia i obwodach dopasowujących impedancję sygnału.
Podsumowując, chociaż każda konfiguracja tranzystorów (CE, CB, CC) ma swoje zalety i nadaje się do określonych zastosowań, konfiguracja wspólnego emitera (CE) pozostaje najczęściej stosowaną ze względu na jej wszechstronność, charakterystykę dużego wzmocnienia i łatwość implementacji w różne obwody wzmacniające i przetwarzające sygnał. Wybór konfiguracji zależy od takich czynników, jak pożądane wzmocnienie, charakterystyka impedancji, charakterystyka częstotliwościowa i specyficzne wymagania projektowanego obwodu.