Dioda oferuje zerowy opór, gdy jest spolaryzowana do przodu i przewodzi prąd. W tym stanie dioda zachowuje się jak zamknięty przełącznik przepływu prądu w kierunku do przodu. Kiedy dioda jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, co oznacza, że napięcie na niej umożliwia łatwy przepływ prądu od anody (zacisk dodatni) do katody (zacisk ujemny), wykazuje ona bardzo niską rezystancję. Ta niska rezystancja wynika z tego, że złącze półprzewodnikowe diody jest skutecznie spolaryzowane w kierunku przewodzenia, co pozwala większości nośników (elektronów lub dziur, w zależności od typu diody) na przemieszczanie się przez złącze z minimalnym oporem.
Jednak nie we wszystkich przypadkach dioda ma zerową rezystancję. W swojej idealnej postaci dioda ma mały opór w kierunku przewodzenia (spadek napięcia w kierunku przewodzenia) podczas przewodzenia prądu w kierunku do przodu. Rezystancja ta mieści się zwykle w zakresie kilku dziesiątych wolta do wolta, w zależności od rodzaju i materiału diody. Należy zauważyć, że przy polaryzacji zaporowej (gdy napięcie jest przykładane w przeciwnym kierunku) dioda wykazuje bardzo dużą rezystancję i skutecznie blokuje przepływ prądu, zachowując się jak otwarty przełącznik.
Idealna dioda łącząca oferuje zerowy opór, jeśli uważa się, że ma idealne zachowanie w polaryzacji przewodzenia. W praktyce idealizacja ta zakłada, że spadek napięcia w kierunku przewodzenia na diodzie wynosi zero podczas przewodzenia prądu. Podczas gdy prawdziwe diody mają niewielki spadek napięcia przewodzenia, koncepcja zerowej rezystancji w idealnej diodzie upraszcza analizę w projektowaniu obwodów i modelach teoretycznych. Ta wyidealizowana charakterystyka pomaga w zrozumieniu podstawowego zachowania diod w obwodach elektronicznych.
Gdy dioda jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, zapewnia niski opór, głównie ze względu na utworzenie ścieżki przewodzącej na jej złączu. W przypadku polaryzacji do przodu przyłożone napięcie polaryzuje złącze, zmniejszając potencjalną barierę dla nośników ładunku (elektronów lub dziur) przedostających się przez złącze. Skutkuje to znacznym wzrostem przewodności, a co za tym idzie niskimi oporami przepływu prądu. Niska rezystancja oferowana przez diodę przy polaryzacji przewodzenia pozwala jej skutecznie przewodzić prąd w jednym kierunku, jednocześnie blokując prąd w przeciwnym kierunku, gdy jest spolaryzowana zaporowo.
Rezystancja oferowana przez diodę w stanie przewodzenia (przesunięcie w kierunku przewodzenia) jest zazwyczaj bardzo niska i charakteryzuje się przede wszystkim spadkiem napięcia w kierunku przewodzenia. Ten spadek napięcia, zwykle około 0,7 V w przypadku diod krzemowych i zmienny w przypadku innych typów, takich jak diody Schottky’ego, reprezentuje rezystancję napotykaną przez prąd przepływający przez diodę. Opór ten jest minimalny w porównaniu z innymi elementami, takimi jak rezystory, i ma kluczowe znaczenie przy określaniu, jak skutecznie dioda może przewodzić prąd, minimalizując jednocześnie rozpraszanie mocy i wytwarzanie ciepła w obwodach elektronicznych.