AMOLED (organiczna dioda emitująca światło z aktywną matrycą), OLED (organiczna dioda elektroluminescencyjna), LED (dioda elektroluminescencyjna) i LCD (wyświetlacz ciekłokrystaliczny) to różne typy technologii wyświetlania powszechnie stosowane w urządzeniach elektronicznych, takich jak smartfony, telewizory i monitory.
OLED i AMOLED to zasadniczo ta sama technologia podstawowa, ale z niewielkimi różnicami w ich implementacjach. Wyświetlacze OLED wykorzystują związki organiczne, które emitują światło, gdy przepływa przez nie prąd elektryczny. Nie wymagają podświetlenia, dzięki czemu zapewniają prawdziwą czerń i mają lepszy współczynnik kontrastu w porównaniu do wyświetlaczy LCD. AMOLED odnosi się w szczególności do Active Matrix OLED, który wykorzystuje matrycę tranzystorów cienkowarstwowych (TFT) do indywidualnego sterowania pikselami OLED, co skutkuje lepszą jakością obrazu i czasem reakcji w porównaniu z wyświetlaczami OLED z pasywną matrycą.
Wybór pomiędzy wyświetlaczami OLED, AMOLED i LCD często zależy od konkretnych wymagań i preferencji użytkownika. Wyświetlacze OLED i AMOLED generalnie oferują lepszą jakość obrazu z głębszą czernią, wyższymi współczynnikami kontrastu i żywszymi kolorami w porównaniu z tradycyjnymi wyświetlaczami LCD. Zwykle mają też lepsze kąty widzenia i krótszy czas reakcji, co czyni je preferowanymi w zastosowaniach, w których jakość obrazu i szybkość reakcji mają kluczowe znaczenie, np. w telefonach komórkowych i telewizorach z najwyższej półki.
W przypadku urządzeń mobilnych, takich jak smartfony, wyświetlacze OLED i AMOLED są często uważane za lepsze od wyświetlaczy LCD ze względu na ich zalety w zakresie jasności, kontrastu i efektywności energetycznej. Wyświetlacze te mogą uzyskać cieńsze profile i bardziej elastyczne konstrukcje, co jest pożądanymi funkcjami w nowoczesnych smartfonach. Wyświetlacze OLED i AMOLED zwykle zużywają mniej energii podczas wyświetlania ciemniejszych kolorów lub czarnych pikseli, co może przyczynić się do dłuższej żywotności baterii w porównaniu do wyświetlaczy LCD, zwłaszcza w urządzeniach z interfejsami przeważnie o ciemnej tematyce.
Jeśli chodzi o komfort oczu, zarówno wyświetlacze AMOLED, jak i LCD mają swoje zalety i uwagi. Wyświetlacze AMOLED generalnie emitują mniej niebieskiego światła w porównaniu do wyświetlaczy LCD, co może korzystnie pomóc zmniejszyć zmęczenie oczu podczas długotrwałego użytkowania. Zdolność wyświetlaczy OLED i AMOLED do indywidualnego sterowania pikselami pozwala również na lepsze zarządzanie energią, potencjalnie redukując migotanie, które może powodować zmęczenie oczu na niektórych ekranach LCD. Jednakże osobiste preferencje i indywidualna wrażliwość na technologie wyświetlania mogą się różnić, więc to, co najlepiej zapewnia komfort oczu, może różnić się w zależności od osoby.
AMOLED (organiczna dioda elektroluminescencyjna z aktywną matrycą) i P-OLED (plastikowy OLED) to typy technologii OLED stosowane w wyświetlaczach, a każdy z nich ma określone zalety w zależności od zastosowania. Wyświetlacze AMOLED zazwyczaj charakteryzują się wyższą rozdzielczością i lepszą jakością obrazu dzięki zastosowaniu układu tranzystorów cienkowarstwowych (TFT) do kontroli pikseli. Można je powszechnie spotkać w wysokiej klasy smartfonach i telewizorach, gdzie klarowność obrazu i szybkość reakcji mają kluczowe znaczenie. Z kolei P-OLED zamiast szkła wykorzystuje podłoża z tworzyw sztucznych, dzięki czemu jest bardziej elastyczny i nadaje się do zakrzywionych lub składanych wyświetlaczy. Wyświetlacze P-OLED mogą być cieńsze i lżejsze, oferując większą elastyczność projektowania w porównaniu z tradycyjnymi wyświetlaczami OLED na bazie szkła. Wybór pomiędzy AMOLED a P-OLED często zależy od konkretnych wymagań urządzenia pod względem konstrukcji, trwałości i parametrów użytkowych pożądanych przez producenta.
