Różnica między fotodiodą a fototranzystorem polega przede wszystkim na ich budowie i sposobie działania. Fotodioda to urządzenie półprzewodnikowe, które pod wpływem światła wytwarza fotoprąd. Działa w trybie polaryzacji zerowej lub polaryzacji zaporowej, gdzie padające fotony tworzą pary elektron-dziura w obszarze zubożenia diody. Generuje to prąd proporcjonalny do natężenia padającego światła. Natomiast fototranzystor jest światłoczułym tranzystorem składającym się z fotodiody zintegrowanej ze wzmacniaczem tranzystorowym. Kiedy światło pada na fototranzystor, powoduje zmianę prądu bazowego tranzystora, co prowadzi do wzmocnienia prądu kolektor-emiter. Fototranzystory oferują wyższą czułość i wzmocnienie w porównaniu do fotodiod, dzięki czemu nadają się do zastosowań wymagających wykrywania przy słabym oświetleniu i tam, gdzie konieczne jest wzmocnienie sygnału.
Różnice pomiędzy fotodiodą, fototranzystorem i LDR (rezystorem zależnym od światła) polegają na ich zasadzie działania i zastosowaniach. Fotodioda przekształca światło bezpośrednio w prąd elektryczny, gdy fotony uderzają w jej powierzchnię, pracując w trybie polaryzacji zerowej lub polaryzacji odwrotnej. Służy do precyzyjnego wykrywania i pomiaru światła w zastosowaniach takich jak komunikacja optyczna, czujniki światła i fotometria. Fototranzystor, jak wspomniano wcześniej, to światłoczuły tranzystor, który wzmacnia prąd generowany przez padające światło, zapewniając wyższą czułość i wzmocnienie w porównaniu z fotodiodami. Jest stosowany w zastosowaniach wymagających wzmocnienia sygnału i wykrywania słabego oświetlenia, takich jak przełączniki optyczne, mierniki światła i enkodery optyczne. Z drugiej strony LDR jest pasywnym urządzeniem półprzewodnikowym, które zmienia swoją rezystancję w odpowiedzi na natężenie światła. Nie generuje prądu elektrycznego, ale zmienia swoją rezystancję w zależności od padającego światła, dzięki czemu nadaje się do zastosowań takich jak automatyczne sterowanie oświetleniem, kontrola natężenia oświetlenia ulicznego i urządzenia zasilane energią słoneczną. Każdy typ urządzenia oferuje różne zalety w zależności od konkretnych wymagań aplikacji, takich jak czułość, czas reakcji i łatwość integracji.
Różnica między fotodiodą a fotodetektorem polega na ich specyfice i funkcji w układach optycznych. Fotodioda to rodzaj fotodetektora, który pod wpływem padającego światła w specyficzny sposób przekształca fotony światła w prąd elektryczny. Działa w oparciu o efekt fotowoltaiczny, podczas którego fotony generują pary elektron-dziura w materiale półprzewodnikowym, wytwarzając fotoprąd proporcjonalny do natężenia padającego światła. Fotodiody są wykorzystywane w różnych zastosowaniach wymagających precyzyjnego wykrywania i pomiaru światła, takich jak komunikacja optyczna, wykrywanie światła i spektroskopia. Natomiast „fotodetektor” to szerszy termin obejmujący dowolne urządzenie lub czujnik wykrywający światło o różnych długościach fal i typach. Obejmuje to fotodiody, fototranzystory, fotorezystory (LDR) i inne urządzenia światłoczułe stosowane w różnorodnych zastosowaniach, od czujników i detektorów optycznych po systemy obrazowania i instrumenty spektroskopowe. Chociaż wszystkie fotodiody są fotodetektorami, nie wszystkie fotodetektory są fotodiodami, ponieważ to ostatnie odnosi się konkretnie do urządzeń przekształcających światło w prąd elektryczny poprzez efekt fotowoltaiczny.
Przewaga fototranzystora nad fotodiodą polega przede wszystkim na jego wyższej czułości i wzmocnieniu. Fototranzystory integrują fotodiodę ze wzmacniaczem tranzystora bipolarnego, umożliwiając im wzmocnienie fotoprądu generowanego przez padające światło. To wzmocnienie skutkuje wyższym prądem wyjściowym i lepszym stosunkiem sygnału do szumu w porównaniu z samymi fotodiodami. Fototranzystory są zatem w stanie wykrywać bardzo niskie poziomy światła i nadają się do zastosowań, w których należy wykrywać i przetwarzać słabe sygnały optyczne przy minimalnych zakłóceniach zewnętrznych. Ponadto fototranzystory często mają krótszy czas reakcji niż fotodiody, co czyni je korzystnymi w zastosowaniach wymagających szybkiego wykrywania i wzmacniania sygnału, takich jak przełączniki optyczne, światłomierze i kodery optyczne.
Różnica między fotodiodą a fotoprzewodnikiem polega na ich trybie działania i wrażliwości na światło. Fotodioda działa w oparciu o efekt fotowoltaiczny, podczas którego padające fotony generują pary elektron-dziura w materiale półprzewodnikowym, tworząc fotoprąd. Działa w trybie polaryzacji zerowej lub odwróconej i jest wrażliwy na światło w określonych długościach fal, w zależności od jego konstrukcji i składu materiału. Natomiast fotoprzewodnik jest urządzeniem półprzewodnikowym, którego przewodność elektryczna zmienia się pod wpływem światła. Kiedy światło pada na fotoprzewodnik, generuje pary elektron-dziura, które zwiększają jego przewodność, powodując zmianę rezystancji elektrycznej lub impedancji. W przeciwieństwie do fotodiod, które bezpośrednio przekształcają światło w prąd, fotoprzewodniki są urządzeniami pasywnymi, które zmieniają swoje właściwości elektryczne w odpowiedzi na natężenie światła. Są stosowane w takich zastosowaniach, jak światłomierze, kserokopiarki i detektory podczerwieni, gdzie należy mierzyć lub wykrywać zmiany natężenia światła bez konieczności stosowania procesu konwersji fotowoltaicznej.