Kondensatory można klasyfikować na kilka sposobów w oparciu o różne czynniki, takie jak konstrukcja, materiał dielektryczny, wartość pojemności, napięcie znamionowe i zamierzone zastosowanie. Jedna z powszechnych metod klasyfikacji opiera się na rodzaju materiału dielektrycznego użytego w kondensatorze. Różne dielektryki wpływają na wartość pojemności, napięcie znamionowe, stabilność temperaturową i inne cechy kondensatora. Niektóre popularne materiały dielektryczne obejmują ceramikę, elektrolitykę (aluminium lub tantal), poliester, polipropylen i mikę. Każdy typ dielektryka kondensatora ma określone zalety i ograniczenia dostosowane do różnych zastosowań.
Kondensatory są klasyfikowane na podstawie ich budowy i przeznaczenia. Można je ogólnie podzielić na kilka typów, w tym kondensatory ceramiczne, kondensatory elektrolityczne, kondensatory foliowe i kondensatory zmienne. Kondensatory ceramiczne są kompaktowe i oferują wysokie wartości pojemności, dzięki czemu nadają się do zastosowań odsprzęgających i filtrujących w obwodach elektronicznych. Kondensatory elektrolityczne mają wysokie wartości pojemności i są spolaryzowane, dzięki czemu nadają się do zastosowań związanych z filtrowaniem zasilania i magazynowaniem energii. Kondensatory foliowe zapewniają doskonałą stabilność w szerokim zakresie temperatur i częstotliwości, co czyni je idealnymi do precyzyjnych obwodów taktowania i zastosowań audio. Kondensatory zmienne umożliwiają regulację wartości pojemności i są stosowane w obwodach strojenia i zastosowaniach częstotliwości radiowych.
Kondensatory są ogólnie klasyfikowane na podstawie ich budowy, materiału dielektrycznego i przeznaczenia w obwodach elektronicznych. Jedna wspólna klasyfikacja dzieli kondensatory na kondensatory stałe i kondensatory zmienne. Kondensatory stałe mają określoną wartość pojemności, której nie można regulować i są powszechnie stosowane w różnych urządzeniach elektronicznych i obwodach do zastosowań sprzęgających, odsprzęgających, synchronizujących i filtrujących. Z drugiej strony kondensatory zmienne mają regulowane wartości pojemności, które można dostroić ręcznie lub elektronicznie. Stosowane są w obwodach strojenia radiotelefonów, oscylatorów i innych zastosowaniach wymagających precyzyjnej kontroli pojemności.
Kilka czynników określa charakterystykę i wydajność kondensatora. Wartość pojemności, mierzona w faradach (F) lub ich podjednostkach, np. mikrofaradach (µF) i pikofaradach (pF), wskazuje ilość ładunku, jaki kondensator może zgromadzić przy danym napięciu. Napięcie znamionowe określa maksymalne napięcie, które można przyłożyć do kondensatora bez powodowania awarii elektrycznej lub uszkodzenia. Rodzaj użytego materiału dielektrycznego wpływa na stabilność pojemności, współczynnik temperaturowy, rezystancję izolacji i charakterystykę częstotliwościową kondensatora. Ponadto czynniki takie jak rozmiar, tolerancja, prąd upływu, zastępcza rezystancja szeregowa (ESR) i indukcyjność własna również odgrywają rolę w określaniu przydatności kondensatora do określonych zastosowań. Wybór odpowiedniego kondensatora wymaga uwzględnienia tych czynników, aby zapewnić optymalną wydajność i niezawodność obwodów i systemów elektronicznych.