Piezoelektryczność odnosi się do wytwarzania energii elektrycznej w odpowiedzi na naprężenia mechaniczne wywierane na niektóre materiały, takie jak kryształy, ceramika lub polimery o właściwościach piezoelektrycznych. Ilość energii elektrycznej wytworzonej ręcznie przy użyciu piezoelektryczności zależy od kilku czynników, w tym od przyłożonej siły, rozmiaru i jakości materiału piezoelektrycznego oraz wydajności mechanizmu konwersji.
Zazwyczaj niewielkie urządzenia piezoelektryczne, takie jak zapalniczki lub piezoelektryczne zapalniki przyciskowe, mogą wytwarzać bardzo małe ilości energii elektrycznej — często w zakresie od mikrowatów do miliwatów — w wyniku ręcznego nacisku lub ruchu.
Moc wyjściowa generatora piezoelektrycznego różni się znacznie w zależności od jego konstrukcji i zastosowania. Ogólnie rzecz biorąc, urządzenia piezoelektryczne mogą w optymalnych warunkach generować moc w zakresie od mikrowatów do miliwatów na centymetr kwadratowy powierzchni materiału piezoelektrycznego.
Na przykład czujniki piezoelektryczne stosowane w zastosowaniach przemysłowych mogą generować mikrowaty energii elektrycznej w wyniku wibracji mechanicznych lub ciśnienia, podczas gdy większe urządzenia piezoelektryczne używane do pozyskiwania energii mogą potencjalnie wytwarzać miliwaty lub więcej pod wpływem znacznych naprężeń mechanicznych lub wibracji.
Materiały piezoelektryczne mogą generować stosunkowo wysokie napięcia pod wpływem naprężeń mechanicznych ze względu na ich wrodzoną zdolność do przekształcania energii mechanicznej w energię elektryczną.
Wytworzone napięcie zależy od takich czynników, jak współczynnik piezoelektryczny materiału, przyłożona siła i konstrukcja urządzenia piezoelektrycznego. Małe elementy piezoelektryczne stosowane w czujnikach lub siłownikach mogą wytwarzać napięcia w zakresie od miliwoltów do kilku woltów, podczas gdy większe urządzenia piezoelektryczne przeznaczone do gromadzenia energii mogą generować kilka woltów lub więcej w odpowiednich warunkach.
Tak, energię elektryczną rzeczywiście można wytwarzać przy użyciu materiałów piezoelektrycznych.
Piezoelektryczność to zjawisko o ugruntowanej pozycji, które wykorzystuje się do różnych zastosowań, w tym czujników, siłowników, urządzeń do gromadzenia energii, a nawet instrumentów muzycznych. Kiedy materiał piezoelektryczny zostaje poddany naprężeniom mechanicznym lub wibracjom, generuje on ładunek elektryczny, który można gromadzić i wykorzystywać do zasilania urządzeń elektronicznych lub przechowywać w akumulatorach do późniejszego wykorzystania.
Zasada ta jest wykorzystywana w zapalnikach piezoelektrycznych, czujnikach akustycznych, a nawet w niektórych zastosowaniach energii odnawialnej do przekształcania energii mechanicznej w energię elektryczną.
Płytki piezoelektryczne, zwane również piezoelektrycznymi płytkami podłogowymi lub płytkami pobierającymi energię, mogą wytwarzać energię elektryczną w wyniku nacisku mechanicznego lub wibracji powodowanych przez ruch pieszy.
Ilość energii elektrycznej wytwarzanej przez płytki piezoelektryczne zależy od takich czynników, jak rozmiar płytki, użyte materiały oraz intensywność i częstotliwość stosowanego nacisku lub wibracji. Zazwyczaj płytki piezoelektryczne instalowane w obszarach o dużym natężeniu ruchu, takich jak chodniki lub przestrzenie publiczne, mogą generować niewielką ilość energii elektrycznej na każdy krok lub ruch.
Energia ta może zostać wykorzystana do oświetlenia, czujników lub zmagazynowana w bateriach do różnych zastosowań mających na celu wykorzystanie energii odnawialnej pochodzącej z działalności człowieka.