Wolfram nie jest zwykle używany jako materiał na drut bezpiecznikowy z kilku powodów. Po pierwsze, wolfram ma bardzo wysoką temperaturę topnienia, około 3422 stopni Celsjusza, co czyni go mniej odpowiednim do stosowania w bezpiecznikach, gdzie pożądana jest kontrolowana i przewidywalna temperatura topnienia. Bezpieczniki służą do ochrony obwodów elektrycznych poprzez topienie, gdy prąd przekroczy bezpieczny limit, przerywając w ten sposób obwód i zapobiegając przegrzaniu lub ryzyku pożaru. Na przewody bezpiecznikowe preferowane są materiały takie jak miedź lub stopy o niższej temperaturze topnienia, ponieważ niezawodnie topią się przy określonych prądach, zapewniając przewidywalną ochronę.
Podobnie wolfram nie jest idealny do elementów grzejnych w sprzęcie gospodarstwa domowego z podobnych powodów. Chociaż wolfram jest rzeczywiście stosowany w żarnikach żarówek ze względu na jego wysoką temperaturę topnienia i zdolność do emitowania światła po podgrzaniu, jest on mniej praktyczny w przypadku elementów grzejnych ze względu na trudności w precyzyjnym kontrolowaniu jego temperatury. Materiały takie jak Nichrom (stop niklu i chromu) są preferowane na elementy grzejne, ponieważ mają niższą temperaturę topnienia niż wolfram, są odporne na korozję i można je wyprodukować tak, aby wytrzymywały wielokrotne cykle ogrzewania bez odkształceń.
Podsumowując, chociaż wolfram jest ceniony ze względu na wysoką temperaturę topnienia i inne właściwości w niektórych zastosowaniach, takich jak żarówki, jego właściwości, takie jak wysoka temperatura topnienia i trudność w precyzyjnej kontroli temperatury, sprawiają, że jest mniej odpowiedni do stosowania jako drut bezpiecznikowy lub elementy grzejne w większości gospodarstw domowych oraz zastosowania elektryczne, gdzie niezbędne są kontrolowane i przewidywalne właściwości termiczne.