Rozmiary kondensatorów nie zmniejszają się w takim samym tempie jak tranzystorów, głównie ze względu na różnice w ich produkcji i zasadach działania. Tranzystory skorzystały z postępu w technologii półprzewodników, umożliwiając producentom miniaturyzację swoich komponentów poprzez innowacje, takie jak fotolitografia i ulepszenia materiałów. Z drugiej strony kondensatory polegają na fizycznym oddzieleniu dwóch płytek przewodzących materiałem izolacyjnym (dielektrykiem). Zmniejszanie rozmiarów kondensatorów przy jednoczesnym zachowaniu pojemności wymaga precyzyjnej kontroli grubości dielektryka i właściwości materiału, co stwarza wyzwania w osiąganiu miniaturyzacji porównywalnej z tranzystorami. Ponadto zmniejszenie rozmiaru kondensatora bez pogorszenia wydajności często wiąże się z kompromisami w zakresie wartości pojemności, napięcia znamionowego i niezawodności, co dodatkowo komplikuje wysiłki zmierzające do zmniejszenia rozmiaru.
Miniaturyzacja tranzystorów napotyka ograniczenia fizyczne związane z właściwościami materiałów i zachowaniem elektronów w skali atomowej. W miarę zmniejszania skali tranzystorów do mniejszych wymiarów problemy takie jak prądy upływowe, efekty kwantowe i rozpraszanie ciepła stają się coraz bardziej widoczne. Wyzwania te ograniczają możliwości wytwarzania małych tranzystorów bez uszczerbku dla ich wydajności, niezawodności i wydajności. Inżynierowie nieustannie badają nowe materiały, architektury urządzeń i techniki produkcyjne, aby pokonać te ograniczenia i przesuwać granice miniaturyzacji tranzystorów.
Postępy w materiałoznawstwie i procesach produkcyjnych umożliwiły rozwój nowych technologii kondensatorów, które są mniejsze i bardziej kompaktowe niż starsze konstrukcje. Innowacje w materiałach dielektrycznych, takich jak ceramika, folia polimerowa i tantal, umożliwiły producentom produkcję kondensatorów o większej gęstości pojemności w mniejszych obudowach. Ponadto ulepszenia materiałów elektrod i technik konstrukcyjnych przyczyniły się do zmniejszenia fizycznych rozmiarów kondensatorów przy jednoczesnym zachowaniu lub nawet zwiększeniu ich parametrów elektrycznych. Postępy te ułatwiły tworzenie mniejszych, bardziej wydajnych kondensatorów odpowiednich do nowoczesnych zastosowań elektronicznych.
Niektóre kondensatory są z natury duże ze względu na wymagania projektowe i zamierzone zastosowania. Kondensatory używane do zastosowań wysokonapięciowych, magazynowania energii lub korekcji współczynnika mocy często wymagają większych wymiarów fizycznych, aby pomieścić wyższe wartości pojemności i napięcia znamionowe. Duże kondensatory są również stosowane w energoelektronice, pojazdach elektrycznych i sprzęcie przemysłowym, gdzie krytyczna jest wytrzymałość, niezawodność i wydajność w wymagających warunkach. Pomimo wysiłków mających na celu miniaturyzację kondensatorów, w niektórych zastosowaniach wymagane są większe rozmiary, aby spełnić określone kryteria wydajności i zapewnić bezpieczeństwo operacyjne i trwałość.
Najmniejszy rozmiar kondensatora zależy od różnych czynników, takich jak rodzaj technologii kondensatora, wartość pojemności, napięcie znamionowe i zamierzone zastosowanie. Kondensatory do montażu powierzchniowego (SMT) należą do najmniejszych dostępnych na rynku, a ich rozmiary wahają się od ułamków milimetra (0603, 0402 lub mniejsze) do kilku milimetrów. Te miniaturowe kondensatory są powszechnie stosowane w kompaktowych urządzeniach elektronicznych, takich jak smartfony, tablety i urządzenia elektroniczne do noszenia, gdzie kluczowe znaczenie ma oszczędność miejsca i wydajność. Kondensatory o wartościach pojemności pikofaradowej (pF) lub nawet femtofaradowej (fF) są stosowane w zastosowaniach wysokiej częstotliwości i obwodach scalonych, gdzie wymagana jest precyzyjna pojemność i małe wymiary.
