Użycie w kondensatorze przewodnika zamiast ośrodka dielektrycznego zasadniczo zmieniłoby jego działanie i skuteczność. Kondensatory działają w oparciu o zasadę magazynowania energii elektrycznej w polu elektrycznym pomiędzy dwiema przewodzącymi płytkami oddzielonymi materiałem dielektrycznym. Przewodnik umożliwiający swobodny przepływ elektronów nie sprzyjałby tworzeniu pola elektrycznego niezbędnego do magazynowania energii. Zamiast magazynować energię w postaci pola elektrycznego pomiędzy płytami, przewodnik po prostu zwiera różnicę potencjałów elektrycznych, co skutkuje znikomą pojemnością i nieefektywną pracą kondensatora.
Przewodników nie stosuje się jako materiałów dielektrycznych w kondensatorach właśnie dlatego, że zbyt dobrze przewodzą prąd. Funkcją dielektryka jest umożliwienie wytworzenia pola elektrycznego pomiędzy płytkami kondensatora, zapobiegając jednocześnie znacznemu przepływowi elektronów przez płytki. Z drugiej strony przewodnik umożliwiłby elektronom swobodny przepływ pomiędzy płytkami, skutecznie zwierając wszelkie różnice napięcia i eliminując możliwość magazynowania ładunku lub energii w kondensatorze. Dlatego przewodniki nie nadają się do stosowania jako dielektryki w kondensatorach ze względu na ich niezdolność do utrzymywania niezbędnych właściwości pola elektrycznego wymaganych do magazynowania energii.
W kondensatorach podstawową funkcją materiału dielektrycznego jest zapewnienie izolacji pomiędzy płytkami przewodzącymi, umożliwiając jednocześnie powstawanie pola elektrycznego. Stosowanie przewodników zamiast dielektryków byłoby sprzeczne z tym celem, ponieważ przewodniki nie posiadają niezbędnych właściwości izolacji elektrycznej. Kondensatory wymagają dielektryków, które wytrzymują wysokie napięcia bez przebicia, mają wysokie stałe dielektryczne w celu maksymalizacji pojemności i wykazują niskie prądy upływowe, aby utrzymać wydajność przechowywania ładunku. Metale, będące dobrymi przewodnikami, nie mają tych podstawowych właściwości dielektrycznych i dlatego nie są stosowane w kondensatorach.
W kondensatorach zamiast materiałów dielektrycznych nie stosuje się metali, ponieważ metale przewodzą prąd, a nie izolują od niego. W kondensatorach materiały dielektryczne są niezbędne do oddzielenia płytek przewodzących, umożliwiając jednocześnie wytworzenie pola elektrycznego. Metale, jeśli zostaną użyte, spowodują zwarcie płytek, zapobiegając gromadzeniu się ładunku elektrycznego i czyniąc kondensator nieskutecznym. Z drugiej strony dielektryki są specjalnie dobierane ze względu na ich zdolność do wytrzymywania silnych pól elektrycznych, utrzymywania izolacji elektrycznej i zwiększania pojemności kondensatora poprzez ułatwianie gromadzenia ładunku bez znacznych wycieków.
Jeśli w kondensatorze zostanie umieszczony przewodnik, zakłóci to działanie kondensatora i może spowodować zwarcie. Przewodnik umożliwiłby swobodny przepływ prądu pomiędzy płytami kondensatora, wyrównując różnicę napięcia na nich. W rezultacie kondensator utraci zdolność magazynowania ładunku elektrycznego i energii. Obecność przewodnika skutecznie ominęłaby właściwości izolacyjne materiału dielektrycznego, prowadząc do szybkiego rozładowania nagromadzonego ładunku i potencjalnego uszkodzenia kondensatora z powodu nadmiernego przepływu prądu. Dlatego włożenie przewodnika do kondensatora zakłóciłoby jego zamierzoną funkcję i mogłoby spowodować nieprawidłowe działanie lub awarię kondensatora.