Kondensator utrzymuje ładunek po odłączeniu od zasilania ze względu na pole elektryczne wytworzone pomiędzy jego płytkami. Kiedy kondensator jest naładowany, elektrony gromadzą się na jednej płytce, podczas gdy druga płyta traci je, tworząc różnicę potencjałów. Izolacyjny materiał dielektryczny pomiędzy płytami zapobiega ponownemu łączeniu się tych ładunków, dzięki czemu zmagazynowana energia pozostaje w polu elektrycznym. Nawet po odłączeniu zewnętrznego źródła zasilania pole elektryczne utrzymuje ładunki na miejscu, umożliwiając kondensatorowi utrzymanie ładunku przez znaczny okres.
Po odłączeniu kondensatora od źródła zasilania zachowuje on zgromadzony w nim ładunek. Dzieje się tak, ponieważ nie ma ścieżki przewodzącej, która mogłaby rozproszyć ładunek. Materiał dielektryczny pomiędzy płytami kondensatora zapobiega przemieszczaniu się ładunków pomiędzy płytami, skutecznie zatrzymując je na miejscu. Z biegiem czasu, z powodu niedoskonałości i prądów upływowych w dielektryku, kondensator może stopniowo tracić ładunek, ale proces ten może zająć dużo czasu, w zależności od jakości kondensatora.
Ładunek pozostaje na kondensatorze, ponieważ materiał dielektryczny pomiędzy płytami działa jak izolator, uniemożliwiając swobodny przepływ elektronów pomiędzy płytkami. Po przyłożeniu napięcia do kondensatora powstaje pole elektryczne, które powoduje gromadzenie się ładunków dodatnich i ujemnych na przeciwległych płytach. Po usunięciu zewnętrznego źródła napięcia pole elektryczne w dalszym ciągu utrzymuje ładunki w miejscu, ponieważ nie ma dla nich ścieżki przewodzącej. Ta właściwość umożliwia kondensatorom magazynowanie energii do późniejszego wykorzystania.
Ładunek kondensatora pozostaje stały po odłączeniu akumulatora, ponieważ obwód jest niekompletny, co uniemożliwia przepływ prądu. Oddzielenie ładunków na płytkach kondensatora wytwarza pole elektryczne, które utrzymuje zmagazynowany ładunek. Bez ścieżki przemieszczania się elektronów ładunki nie mogą się ponownie łączyć, więc ilość ładunku pozostaje niezmieniona. Ta stabilność ma kluczowe znaczenie dla działania kondensatorów w zastosowaniach takich jak tymczasowe magazynowanie energii i filtrowanie.
Nie dostarczamy ładunku do kondensatora w sposób ciągły, ponieważ kondensatory są zaprojektowane do przechowywania i uwalniania energii, a nie do ciągłego jej zużywania. Gdy kondensator osiągnie maksymalną pojemność ładunkową (określoną przez jego napięcie znamionowe), jakiekolwiek dodatkowe ładowanie przekroczy jego pojemność, co może prowadzić do awarii lub uszkodzenia materiału dielektrycznego. Kondensatory są zwykle ładowane do wymaganego poziomu, a następnie wykorzystywane do zapewnienia stabilnego napięcia lub wygładzenia wahań zasilania, przez co ciągłe ładowanie staje się niepotrzebne i niepraktyczne.