Polaryzacja odnosi się do orientacji oscylacji fali wzdłuż określonej płaszczyzny. Fale świetlne mogą być spolaryzowane, ponieważ są falami poprzecznymi, co oznacza, że oscylacje (pola elektrycznego i magnetycznego) są prostopadłe do kierunku propagacji fali.
Ta prostopadłość pozwala na selektywne filtrowanie fal świetlnych w celu dostosowania ich oscylacji w określonym kierunku, polaryzując je w ten sposób.
Natomiast fale dźwiękowe są falami podłużnymi, w których oscylacje (kompresja i rozrzedzenie) zachodzą w tym samym kierunku, w którym przemieszcza się fala. Podłużny charakter fal dźwiękowych z natury zapobiega ich polaryzacji.
W przeciwieństwie do fal poprzecznych, takich jak światło, które mają prostopadłe oscylacje, które można filtrować i ustawiać w określonym kierunku, kompresyjny charakter fal dźwiękowych nie pozwala na takie wyrównanie. Dlatego polaryzacja nie występuje w falach dźwiękowych ze względu na ich podstawowy sposób propagacji.
Podobnie fale wodne są zwykle klasyfikowane jako fale powierzchniowe i mają głównie charakter podłużny.
Fale te rozchodzą się poprzez przemieszczenie cząsteczek wody w kierunku rozchodzenia się fali, podobnie jak fale dźwiękowe rozchodzą się przez cząsteczki powietrza. Brak prostopadłych oscylacji fal wodnych zapobiega również ich polaryzacji, ponieważ nie ma składowej ortogonalnej, która mogłaby być ustawiona w określonym kierunku.
Reasumując, niemożność polaryzacji fal dźwiękowych i wodnych wynika z ich podłużnego charakteru, gdzie oscylacje zachodzą w kierunku propagacji fali.
Kontrastuje to z falami poprzecznymi, takimi jak światło, które wykazują prostopadłe oscylacje, które można spolaryzować, ustawiając je w określonej orientacji względem kierunku przemieszczania się fali.