Koncepcja, że 194 dB jest uważane za najgłośniejszy możliwy dźwięk, wiąże się z kilkoma czynnikami dotyczącymi natury fal dźwiękowych i ludzkiej percepcji słuchowej. Przy około 194 dB SPL (poziom ciśnienia akustycznego) fale dźwiękowe osiągają intensywność, przy której wahania ciśnienia powietrza stają się tak ekstremalne, że zbliżają się do granic tego, co może być odebrane przez ludzkie ucho. Ten ekstremalny poziom ciśnienia akustycznego może również powodować fizyczne uszkodzenia układu słuchowego i innych części ciała ze względu na wysoką zawartość energii w falach dźwiękowych.
Technicznie rzecz biorąc, natężenie fal dźwiękowych może przekraczać 194 dB w pewnych kontekstach, np. w pobliżu potężnych eksplozji lub wydarzeń niezwykle energetycznych. W praktyce jednak te poziomy dźwięku są rzadko spotykane w środowiskach naturalnych i zazwyczaj są związane ze specjalistycznym sprzętem przemysłowym, bronią wojskową lub kontrolowanymi warunkami eksperymentalnymi. Tak intensywne poziomy dźwięku są często badane pod kątem ich wpływu na konstrukcje, materiały oraz zdrowie i bezpieczeństwo ludzi.
Najgłośniejszy możliwy dB nie jest ściśle określony, ponieważ teoretycznie natężenie dźwięku może w ekstremalnych warunkach nadal wzrastać powyżej 194 dB. Jednakże praktyczne ograniczenia w zakresie propagacji fal dźwiękowych w powietrzu, możliwości przyrządów pomiarowych oraz fizjologiczne ograniczenia ludzkiego słuchu i zdrowia nakładają ograniczenia na faktycznie osiągalne poziomy dźwięku w rzeczywistych scenariuszach.
Poziom dźwięku wynoszący 300 dB nie jest realistycznie osiągalny w środowisku naturalnym ze względu na fizyczne ograniczenia powietrza i ograniczenia przenoszenia energii przez fale dźwiękowe. Tak wysoki poziom dB wymagałby ogromnej ilości energii skoncentrowanej na bardzo małej przestrzeni, znacznie przekraczającej możliwości większości znanych naturalnych lub sztucznych źródeł dźwięku.
Idea 1000 decybeli wykracza poza fizyczne możliwości wystąpienia dźwięku w powietrzu. Na takim poziomie gęstość energii fali dźwiękowej byłaby tak ogromna, że prawdopodobnie spowodowałaby katastrofalne skutki fizyczne, w tym natychmiastowe zniszczenie otaczających struktur oraz poważne obrażenia lub śmierć wszelkich żywych organizmów w pobliżu. W praktyce fizyczne ograniczenia powietrza jako medium przenoszenia dźwięku uniemożliwiają osiągnięcie tak ekstremalnych poziomów dźwięku.