Energii elektrycznej nie można bezpośrednio „pobierać” z powietrza w sensie pozyskiwania użytecznej energii elektrycznej z otaczającej atmosfery. Chociaż atmosfera zawiera jony i naładowane cząstki, ilość obecnej energii elektrycznej jest niezwykle niska i praktycznie nie nadaje się do wykorzystania do wytwarzania energii. Próby pozyskiwania energii elektrycznej z powietrza jako opłacalnego źródła energii napotykają poważne wyzwania techniczne i nieefektywność ze względu na niską gęstość wolnych elektronów i jonów w powietrzu w porównaniu z konwencjonalnymi źródłami energii, takimi jak energia słoneczna, wiatrowa lub hydroelektryczna.
Nie jest możliwe pobranie energii elektrycznej z powietrza w sensowny sposób do praktycznego zastosowania. Chociaż powietrze zawiera jony i może w pewnym stopniu przewodzić prąd w określonych warunkach (na przykład podczas uderzenia pioruna lub w sytuacjach wysokiego napięcia), przewodność ta jest ograniczona i niewystarczająca do wydajnego przesyłu lub wytwarzania energii. Przewodzenie prądu elektrycznego w powietrzu wymaga bardzo wysokich napięć w celu zjonizowania cząsteczek powietrza i utworzenia ścieżki przewodzącej, co jest zazwyczaj praktyczne tylko w specjalistycznych zastosowaniach, takich jak linie przesyłowe wysokiego napięcia lub niektóre rodzaje procesów przemysłowych.
Energia elektryczna może być przesyłana przez powietrze w pewnych warunkach, przede wszystkim w zastosowaniach wysokiego napięcia, gdzie potencjał elektryczny jest wystarczający do zjonizowania powietrza i utworzenia ścieżki przewodzącej. Zjawisko to wykorzystywane jest w napowietrznych liniach elektroenergetycznych, gdzie energia elektryczna wysokiego napięcia przesyłana jest na duże odległości z wykorzystaniem powietrza jako ośrodka izolacyjnego i przewodnika. Jednakże w zastosowaniach codziennych i w przypadku energii elektrycznej niskiego napięcia powietrze nie jest niezawodnym przewodnikiem ze względu na jego wysoką rezystancję i potrzebę stosowania znacznych poziomów napięcia w celu zainicjowania przebicia i przewodzenia elektrycznego.
W normalnych warunkach prąd nie przepływa skutecznie przez powietrze ze względu na jego wysoką rezystancję i właściwości izolacyjne. Powietrze jest materiałem dielektrycznym, który zwykle zapobiega przepływowi prądu elektrycznego pomiędzy przewodnikami. Kiedy prąd przepływa przez powietrze, zwykle dzieje się to w ekstremalnych warunkach, np. podczas wyładowań atmosferycznych lub w środowiskach, w których wysokie napięcie powoduje jonizację cząsteczek powietrza, tworząc ścieżki przewodzące. Ze względów praktycznych do wydajnego przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej w instalacjach i urządzeniach elektrycznych stosuje się materiały o niższej rezystywności i wyższej przewodności.