Tak, istnieją alternatywy dla teorii Wielkiego Wybuchu. Jedną z takich alternatyw jest teoria stanu ustalonego, która sugeruje, że Wszechświat nie ma początku ani końca i zawsze się rozszerza, a nowa materia stale powstaje, aby utrzymać stałą gęstość. Inną alternatywą jest model cykliczny, który zakłada, że wszechświat przechodzi nieskończone cykle rozszerzania się i kurczenia, przy czym każdy cykl kończy się Wielkim Kryzysem, po którym następuje nowy Wielki Wybuch. Teorie te, choć nie są tak powszechnie akceptowane jak teoria Wielkiego Wybuchu, oferują różne perspektywy na pochodzenie i ewolucję wszechświata.
Alternatywną teorią Wielkiego Wybuchu jest model ekpyrotyczny, który zakłada, że wszechświat powstał w wyniku zderzenia dwóch trójwymiarowych światów (bran) w przestrzeni wielowymiarowej. Model ten ma na celu wyjaśnienie pewnych cech Wszechświata, takich jak jego jednorodność na dużą skalę i rozkład kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła, bez polegania na osobliwości lub ekstremalnych warunkach przewidzianych w teorii Wielkiego Wybuchu. Chociaż te alternatywne teorie są intrygujące, nadal wymagają większej liczby dowodów i są mniej ugruntowane w społeczności naukowej.
Możliwość wystąpienia kolejnego Wielkiego Wybuchu w przyszłości jest przedmiotem spekulacji wśród kosmologów. Niektóre teorie sugerują, że gdyby Wszechświat uległ Wielkiemu Kryzysowi, podczas którego zapadłby się z powrotem do stanu bardzo gęstego, mogłoby to potencjalnie doprowadzić do nowego Wielkiego Wybuchu, inicjując kolejny cykl ekspansji. Idea ta jest częścią Cyklicznego modelu wszechświata. Jednakże obecne obserwacje wskazują, że ekspansja Wszechświata przyspiesza, co sprawia, że scenariusz Wielkiego Kryzysu jest mniej prawdopodobny w świetle obecnego zrozumienia.
Odtworzenie Wielkiego Wybuchu w warunkach laboratoryjnych przekracza nasze obecne możliwości technologiczne. Warunki Wielkiego Wybuchu obejmowały ekstremalne temperatury i gęstości znacznie wykraczające poza to, co można osiągnąć za pomocą istniejącej technologii. Akceleratory cząstek, takie jak Wielki Zderzacz Hadronów, potrafią odtworzyć warunki podobne do ułamków sekundy po Wielkim Wybuchu, umożliwiając naukowcom badanie fizyki wysokich energii i zachowania wczesnego Wszechświata. Jednak eksperymenty te nie są w stanie odtworzyć rzeczywistego wydarzenia Wielkiego Wybuchu.
Teoria Wielkiego Wybuchu jest powszechnie akceptowana jako najlepsze wyjaśnienie obserwowalnych zjawisk we wszechświecie, takich jak kosmiczne mikrofalowe promieniowanie tła i wielkoskalowa struktura galaktyk. Jednak, podobnie jak wszystkie teorie naukowe, nie uważa się jej za w 100% poprawną ani nie nadającą się do rewizji. Teorie naukowe są zawsze otwarte na modyfikację lub wymianę w miarę pojawiania się nowych dowodów. Teoria Wielkiego Wybuchu przetrwała szeroko zakrojone analizy i testy, pozostaje jednak modelem, który można udoskonalić lub zakwestionować w wyniku przyszłych odkryć.