Kiedy do cewki indukcyjnej przykładany jest prąd stały, początkowo występuje reakcja przejściowa spowodowana zmianą prądu. Cewka przeciwdziała zmianom prądu, indukując napięcie proporcjonalne do szybkości zmian prądu (prawo indukcji Faradaya). Po osiągnięciu stanu ustalonego, zakładając, że prąd stały pozostaje stały, cewka indukcyjna zachowuje się jak zwarcie do prądu stałego. Oznacza to, że pozwala DC przejść przez niego przy minimalnym oporze.
Kiedy do cewki przykładany jest prąd stały, cewka indukcyjna umożliwia przepływ prądu stałego przez nią. W stanie ustalonym dla prądu stałego cewka zachowuje się jak drut o bardzo małej rezystancji, ponieważ nie ma zmiany prądu, która mogłaby indukować na nim napięcie.
Cewki reagują na prąd stały, początkowo przeciwstawiając się zmianom prądu, tworząc spadek napięcia na sobie w zależności od szybkości zmian prądu. Gdy prąd stanie się stały (DC), cewka indukcyjna faktycznie staje się zwarciem, umożliwiając przepływ prądu przez nią bez znaczącego oporu.
Kiedy prąd stały przepływa przez cewkę indukcyjną, cewka wytwarza wokół siebie pole magnetyczne proporcjonalne do ilości przepływającego przez nią prądu. To pole magnetyczne magazynuje energię w postaci magnetycznej energii potencjalnej.
Gdy cewka indukcyjna jest podłączona bezpośrednio do źródła prądu stałego, początkowo może wystąpić krótki okres, w którym cewka przeciwstawia się nagłej zmianie prądu, powodując skok napięcia. Jednakże, gdy prąd się ustabilizuje (zakładając stałe źródło prądu stałego), cewka indukcyjna zachowuje się jak przewodnik o niskiej rezystancji, umożliwiając swobodny przepływ prądu stałego przy minimalnym oporze.