Spanningsbuffers, of bufferversterkers, vinden toepassing in de elektronica waar het nodig is om het ene deel van een circuit van het andere te isoleren terwijl het spanningsniveau of de impedantie behouden blijft. Een veel voorkomende toepassing van spanningsbuffers is signaalconditionering en impedantie-aanpassing. In communicatiesystemen zorgen spanningsbuffers er bijvoorbeeld voor dat het signaal van de ene fase van het circuit de vorige fase niet belast, waardoor de signaalintegriteit behouden blijft en signaalverslechtering wordt voorkomen. Ze helpen ook bij het aansturen van capacitieve belastingen of lange transmissielijnen zonder significant signaalverlies of vervorming.
Buffers in de elektronica dienen verschillende doeleinden, waaronder impedantie-aanpassing, signaalisolatie en het voorkomen van belastingseffecten. In digitale elektronica worden buffers gebruikt om meerdere belastingen aan te sturen vanuit een enkel uitgangssignaal zonder de prestaties van het stuurcircuit te beïnvloeden. Ze verbeteren de signaalkwaliteit door reflecties te verminderen en ervoor te zorgen dat signalen met minimale vervorming op hun bestemming aankomen. Buffers helpen ook bij de interface tussen circuits met verschillende spanningsniveaus of impedanties, waardoor compatibiliteit en betrouwbare werking van elektronische systemen worden gegarandeerd.
Een spanningsvolger, ook wel eenheidsversterkingsversterker genoemd, is een specifiek type buffercircuit waarbij de uitgangsspanning de ingangsspanning volgt met een versterking van ongeveer één (eenheidsversterking). De primaire toepassing ervan is het bieden van impedantie-aanpassing en isolatie tussen verschillende delen van een circuit, terwijl hetzelfde spanningsniveau wordt gehandhaafd als de ingang. Spanningsvolgers worden vaak gebruikt om gevoelige circuittrappen te isoleren, belastingen met lage impedantie aan te sturen of te communiceren met circuits die een hoge ingangsimpedantie en een lage uitgangsimpedantie vereisen.
Operationele versterkers (op-amps) hebben een breed scala aan toepassingen in de elektronica vanwege hun veelzijdigheid en vermogen om signalen te versterken, wiskundige bewerkingen uit te voeren en buffering en signaalconditionering te bieden. Enkele veel voorkomende toepassingen van op-amps zijn onder meer versterking van zwakke signalen (zoals in sensoren en transducers), actieve filters voor signaalverwerking, spanningsregelaars, oscillatoren en precisie-instrumentatiecircuits. Op-amps zijn een integraal onderdeel van veel analoge en gemengde signaalcircuits waarbij nauwkeurige controle van spanningsniveaus, signaalversterking en filtering essentieel zijn.
Het primaire gebruik van een buffercircuit is het handhaven van de signaalintegriteit door signalen tussen verschillende delen van een elektronisch systeem te isoleren en aan te sturen. Buffers zorgen ervoor dat signalen niet worden verslechterd als ze door verschillende fasen van een circuit gaan, vooral als er variaties zijn in impedantie of spanningsniveaus tussen fasen. Door een hoge ingangsimpedantie en een lage uitgangsimpedantie te bieden, voorkomen buffercircuits belastingseffecten en signaalverlies, waardoor de algehele prestaties en betrouwbaarheid van elektronische apparaten en systemen worden verbeterd.