Elektrische weerstand verwijst naar de eigenschap van een materiaal of onderdeel dat de stroom van elektrische stroom tegenwerkt. Het is een fundamenteel concept in de elektrotechniek en natuurkunde, waarbij materialen met een hogere weerstand de stroom van elektronen effectiever belemmeren dan materialen met een lagere weerstand. Weerstand wordt gemeten in ohm (Ω) en wordt in elektrische vergelijkingen aangegeven met het symbool R.
In eenvoudige bewoordingen kan elektrische weerstand worden opgevat als de wrijving die elektronen tegenkomen als ze door een geleider bewegen. Wanneer een elektrische potentiaal (spanning) wordt aangelegd over een geleider, zoals een draad of een weerstand, stromen elektronen van de hogere potentiaal naar de lagere potentiaal. Weerstand beperkt deze stroom, waardoor een deel van de elektrische energie wordt omgezet in warmte wanneer de elektronen botsen met atomen in het materiaal.
Elektrische weerstand wordt in algemeen gebruik vaak eenvoudigweg weerstand genoemd. Het is een inherente eigenschap van materialen en wordt beïnvloed door factoren zoals het type materiaal, de afmetingen en de temperatuur. De weerstand van een materiaal wordt doorgaans gekenmerkt door zijn soortelijke weerstand (ρ), een materiaalspecifieke eigenschap en zijn fysieke afmetingen. De formule die weerstand, spanning (V) en stroom (I) met elkaar in verband brengt, is de wet van Ohm: R = V / I, waarbij R weerstand is, V spanning en I stroom.
In wezen beschrijft weerstand in elektrische termen hoe effectief een materiaal de stroom van elektrische stroom weerstaat en elektrische energie omzet in andere vormen, zoals warmte. Het is een fundamentele parameter die wordt gebruikt bij het ontwerpen van circuits, het berekenen van vermogensdissipatie en het garanderen van de goede werking van elektrische en elektronische apparaten.