Een vaste voorspanningsschakeling is een soort voorspanningsinrichting die wordt gebruikt in transistorversterkers waarbij een weerstand rechtstreeks is aangesloten tussen de basis van de transistor en een stabiele gelijkspanningsbron. Deze configuratie zorgt voor een constante basisstroom, waardoor een vast werkpunt (voorspanningspunt) voor de transistor ontstaat. Het belangrijkste voordeel van circuits met vaste bias is hun eenvoud en implementatiegemak. Ze zijn echter gevoelig voor variaties in transistorparameters en temperatuurveranderingen, die de stabiliteit van het werkpunt kunnen beïnvloeden.
Een biascircuit verwijst naar een elektrisch circuit dat een stabiele spanning of stroom levert om het werkpunt van een actief apparaat, zoals een transistor, binnen het optimale werkingsgebied in te stellen. Biasing zorgt ervoor dat het apparaat correct functioneert binnen de beoogde toepassing, zoals versterking of schakelen. Een goede voorspanning is essentieel voor het behouden van de lineariteit en efficiëntie van het apparaat, het voorkomen van vervorming en het garanderen van betrouwbare prestaties.
Het verschil tussen vaste bias en emitterbias ligt in hun configuraties en stabiliteit. Bij vaste voorspanning verbindt een weerstand de basis van de transistor met een vaste gelijkspanningsbron, waardoor een constante basisstroom ontstaat. Bij emittervoorspanning, ook wel spanningsdelervoorspanning genoemd, wordt een weerstand aangesloten tussen de emitter en aarde, en wordt een andere weerstand tussen de basis en een voedingsspanning geplaatst. Deze configuratie zorgt voor een betere stabiliteit omdat de emitterweerstand helpt het werkpunt te stabiliseren tegen variaties in transistorparameters en temperatuurveranderingen.
Het verschil tussen circuits met vaste voorspanning en zelfvoorspanning zit vooral in de manier waarop ze stabiliteit bereiken. Vaste bias gebruikt een weerstand die rechtstreeks is aangesloten op een stabiele spanningsbron om de basisstroom in te stellen, maar is gevoelig voor variaties in de transistorkarakteristieken. Zelfvoorspanning, ook wel feedbackbias genoemd, gebruikt de eigen werking van de transistor om een feedbackspanning te genereren die het werkpunt stabiliseert. Bij circuits met zelfvoorspanning wordt doorgaans een weerstand in het emitterbeen geplaatst, waardoor een spanningsval ontstaat die terugvloeit naar de basis-emitterovergang, waardoor negatieve feedback ontstaat en de stabiliteit wordt verbeterd.
Een zelfvoorspanningscircuit is een soort transistorvoorspanningsinrichting die feedback van de werking van de transistor gebruikt om een stabiel werkpunt te behouden. Deze configuratie omvat doorgaans een weerstand in de emitterpoot van de transistor, die een spanningsval genereert die evenredig is met de emitterstroom. Deze spanningsval wordt teruggekoppeld naar de basis-emitterovergang, waardoor negatieve feedback ontstaat die het werkpunt van de transistor stabiliseert tegen variaties in transistorparameters en externe omstandigheden. Zelfvoorspanningscircuits staan bekend om hun verbeterde stabiliteit en robuustheid in vergelijking met configuraties met vaste voorspanning.