Elektromagnetische golven brengen energie over via oscillerende elektrische en magnetische velden die zich met de snelheid van het licht door de ruimte voortplanten. Deze golven hebben geen medium nodig voor transmissie en kunnen zich zowel door vacuüm als door verschillende materialen voortbewegen. De energie die door elektromagnetische golven wordt getransporteerd, hangt af van hun frequentie en amplitude. Hogere frequenties, zoals die in zichtbaar licht of gammastraling, dragen meer energie per foton dan lagere frequenties zoals radiogolven of microgolven. Deze eigenschap maakt het mogelijk dat elektromagnetische golven energie over grote afstanden overbrengen, waardoor ze van fundamenteel belang zijn voor verschillende technologische toepassingen, waaronder communicatie, medische beeldvorming en energietransmissie.
Energie reist door elektromagnetische golven in de vorm van energiepakketjes die fotonen worden genoemd. Fotonen zijn hoeveelheden elektromagnetische straling die specifieke hoeveelheden energie transporteren die evenredig zijn aan hun frequentie. De energie van elektromagnetische golven varieert over het hele spectrum, van radiogolven met lage energie tot gammastraling met hoge energie. De relatie tussen energie (E), frequentie (f) en golflengte (λ) van elektromagnetische golven wordt beschreven door de vergelijking E = hf, waarbij h de constante van Planck is. Deze vergelijking laat zien dat hogere frequenties overeenkomen met fotonen met hogere energie, wat illustreert hoe elektromagnetische golven energie overbrengen op basis van hun frequentiekarakteristieken.
De energie van elektromagnetische golven wordt gewoonlijk elektromagnetische straling genoemd. Elektromagnetische straling omvat een breed scala aan golflengten en frequenties, variërend van radiogolven met lange golflengten en lage frequenties tot gammastraling met korte golflengten en hoge frequenties. Elk type elektromagnetische straling draagt energie die evenredig is aan de frequentie ervan, waarbij straling met een hogere frequentie meer energie per foton bevat. Deze energie kan zich in verschillende vormen manifesteren, afhankelijk van hoe elektromagnetische golven interageren met materie, zoals verwarmingseffecten in microgolven of ionisatie-effecten in ultraviolette en röntgenstraling.
De overdracht van energie door elektromagnetische golven wordt straling genoemd. In deze context verwijst straling naar de voortplanting van elektromagnetische golven door de ruimte of een medium, waarbij energie van een bron naar een verre ontvanger wordt overgebracht. Straling vindt plaats wanneer elektromagnetische golven worden uitgezonden door een bron, zoals de zon of een antenne, en zich door de lucht, het vacuüm of andere materialen verplaatsen om hun bestemming te bereiken. Deze energieoverdracht kan worden gebruikt in diverse toepassingen, waaronder draadloze communicatie, teledetectie en thermische beeldvorming, wat het belang van elektromagnetische straling in de moderne technologie en het dagelijks leven benadrukt.
Onder de volgende opties wordt energie overgedragen door elektromagnetische golven. Elektromagnetische golven, waaronder radiogolven, microgolven, infraroodstraling, zichtbaar licht, ultraviolette straling, röntgenstraling en gammastraling, dragen allemaal energie van de ene plaats naar de andere. Deze energieoverdracht vindt plaats via de oscillerende elektrische en magnetische velden die zich met de snelheid van het licht door de ruimte voortplanten. Elk type elektromagnetische golf verschilt in frequentie en golflengte, wat de energie-inhoud en de specifieke toepassingen ervan op verschillende gebieden bepaalt, van telecommunicatie tot medische diagnostiek en daarbuiten.