De inductie van een inductor verwijst naar zijn vermogen om energie op te slaan in een magnetisch veld wanneer er een elektrische stroom doorheen stroomt. Het is een eigenschap die kwantificeert hoeveel magnetische flux (φ) wordt geïnduceerd per stroomeenheid (I). Wiskundig gezien wordt inductantie (L) gedefinieerd als L = Φ / I, waarbij Φ de magnetische flux is die wordt gegenereerd door de stroom die door de inductor vloeit.
Inductie wordt doorgaans gemeten in henries (H), genoemd naar de natuurkundige Joseph Henry, die onafhankelijk van Michael Faraday elektromagnetische inductie ontdekte.
Inductantie (L) vertegenwoordigt de inherente eigenschap van een inductor die veranderingen in de stroom die er doorheen vloeit tegenwerkt. Wanneer de stroom door een inductor verandert, induceert deze een spanning over de aansluitingen die evenredig is met de snelheid waarmee de stroom verandert, zoals beschreven door de wet van Faraday van elektromagnetische inductie.
Deze spanning verzet zich tegen de stroomverandering volgens de wet van Lenz. In praktische termen bepaalt inductantie hoe effectief een inductor energie opslaat in zijn magnetische veld en hoe deze de stroom van wisselstroom (AC) versus gelijkstroom (DC) in elektrische circuits beïnvloedt.
Inductantie verwijst, in de context van elektrische componenten zoals inductoren, naar het vermogen van de component om veranderingen in de stroomsterkte te weerstaan.
Het wordt gemeten in henries (H) en is een fundamentele parameter die dicteert hoeveel spanning over de inductor zal worden geïnduceerd bij een gegeven snelheid van stroomverandering. Deze eigenschap is cruciaal in toepassingen waarbij het gedrag van elektrische circuits moet worden gecontroleerd op basis van de principes van elektromagnetische inductie.
Inductieve reactantie is de weerstand die een inductor biedt tegen de stroom van wisselstroom (AC). Het is evenredig met de frequentie van de wisselstroom en de inductie van de inductor.
Inductieve reactantie (X_L) wordt gegeven door de formule X_L = 2πfL, waarbij f de frequentie van de AC is en L de inductantie van de inductor in henries (H). Inductieve reactantie is belangrijk in AC-circuits omdat deze de stroom door de inductor beïnvloedt en de algehele impedantie van het circuit beïnvloedt.
Een inductor is een elektrisch onderdeel dat is ontworpen om energie op te slaan in een magnetisch veld wanneer er elektrische stroom doorheen stroomt. Het bestaat uit een draadspiraal gewikkeld rond een kern, die van lucht, ijzer of ander magnetisch materiaal kan zijn.
Inductoren worden gekenmerkt door hun inductantie (L), die hun vermogen bepaalt om veranderingen in de stroom tegen te gaan en magnetische energie op te slaan. In circuits worden inductoren voor verschillende doeleinden gebruikt, zoals het filteren van signalen, het afvlakken van voedingen en het afstemmen van radiofrequenties. Ze spelen een cruciale rol bij de werking van elektronische apparaten en elektrische systemen door de stroomstroom te beheren en de circuitstabiliteit te behouden.