Een lineaire voeding wordt zo genoemd vanwege de lineaire relatie tussen de ingangsspanning, uitgangsspanning en stroom. Bij een lineaire voeding wordt de ingangswisselspanning eerst getransformeerd naar een lagere wisselspanning (indien nodig), gelijkgericht naar gelijkstroom en vervolgens geregeld naar een stabiele gelijkstroomuitgangsspanning met behulp van lineaire regelaars. De term “lineair” verwijst naar het feit dat bij het regelproces lineaire apparaten betrokken zijn, zoals weerstanden, condensatoren en lineaire regelaars die een constante uitgangsspanning handhaven door overtollige energie in de vorm van warmte af te voeren. Dit ontwerp resulteert in een soepele, continue aanpassing van de spanning zonder abrupte veranderingen of schakelgeluiden.
Lineaire regelaars worden lineair genoemd omdat ze lineaire componenten gebruiken (meestal transistors die in hun actieve gebied werken) om de uitgangsspanning te regelen en te stabiliseren. De werking van lineaire regelaars omvat het aanpassen van de weerstand om een constante uitgangsspanning ten opzichte van de ingangsspanning te behouden. Deze continue aanpassing zorgt voor een stabiele uitgangsspanning, maar resulteert ook in een lager rendement vergeleken met schakelende regelaars, omdat overtollige energie als warmte wordt afgevoerd.
Om te bepalen of een voeding lineair is, moet u letten op kenmerken zoals de afwezigheid van schakelgeluid tijdens bedrijf, een soepele en rimpelvrije uitgangsspanning en de aanwezigheid van een omvangrijke transformator en koellichamen (indicatief voor componenten van de lineaire regelaar). Lineaire voedingen zijn over het algemeen zwaarder en groter vanwege hun ontwerp en de behoefte aan warmteafvoer.
Een lineaire voeding kenmerkt zich door het gebruik van lineaire regelaars om de uitgangsspanning te regelen. Lineaire regelaars handhaven een constante uitgangsspanning door overtollige energie in de vorm van warmte af te voeren. Daarentegen verwijst een niet-lineaire voeding doorgaans naar schakelende voedingen (SMPS) die hoogfrequente schakelcircuits gebruiken om de ingangsspanning efficiënt om te zetten en te regelen. SMPS bereiken een hogere efficiëntie door halfgeleiderapparaten (zoals transistors) snel tussen aan en uit te schakelen, waardoor energieverlies en warmtedissipatie worden geminimaliseerd.
Het verschil tussen lineaire en variabele voedingen ligt vooral in hun regelmethode en veelzijdigheid. Een lineaire voeding maakt gebruik van lineaire regelaars om een constante uitgangsspanning te handhaven, waardoor een nauwkeurige en stabiele spanningsregeling wordt geboden, maar met een lager rendement en een hogere warmteafvoer. Daarentegen kan een variabele voeding verwijzen naar een lineair ontwerp of een schakelmodusontwerp waarmee de gebruiker de uitgangsspanning binnen een bepaald bereik kan aanpassen. Variabele lineaire voedingen zorgen voor een soepele aanpassing van de uitgangsspanning, maar zijn over het algemeen omvangrijker en minder efficiënt dan voedingen met variabele schakelmodus, die vanwege hun schakelwerking een hogere efficiëntie en een lager gewicht bieden.