De term ’transistor’ is een combinatie van ‘overdracht’ en ‘weerstand’, wat de functie ervan weerspiegelt als een apparaat dat elektrische signalen of stroom over een weerstandsachtig onderdeel overbrengt. Het werd bedacht om het revolutionaire halfgeleiderapparaat te beschrijven dat halverwege de 20e eeuw werd ontwikkeld en dat in veel toepassingen vacuümbuizen verving vanwege het kleinere formaat, het lagere energieverbruik en de hogere betrouwbaarheid.
De oorsprong van het woord ‘transistor’ is terug te voeren op de makers ervan bij Bell Laboratories in de jaren veertig, met name op John Bardeen, Walter Brattain en William Shockley. Deze wetenschappers vonden de eerste transistor uit door te demonstreren hoe een klein elektrisch signaal een veel groter signaal in een solid-state apparaat kon besturen, waardoor ‘weerstand werd overgedragen’ op een manier die aanzienlijk verschilde van vacuümbuizen.
De term ’transistor’ zelf is geen acroniem, maar eerder een beschrijvende naam die de essentie van zijn functie in elektronische circuits weergeeft. Het vertegenwoordigt een cruciale vooruitgang in de elektronicatechnologie die de miniaturisering van elektronische apparaten mogelijk maakte en de basis legde voor het digitale tijdperk.
De afkorting “BJT” staat voor Bipolar Junction Transistor, een specifiek type transistor dat werkt door de stroom te regelen via zowel elektronen- als gatendragers in een halfgeleider. De term “transistor” wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar verschillende soorten halfgeleiderapparaten die elektrische signalen kunnen versterken of schakelen, ongeacht hun specifieke werkingsprincipes.
Over het geheel genomen is de term ’transistor’ synoniem geworden met moderne elektronica, en weerspiegelt de fundamentele rol ervan in talloze elektronische apparaten en systemen die ons dagelijks leven vormgeven.