Inductoren zijn een uitdaging om rechtstreeks op geïntegreerde schakelingen (IC’s) te fabriceren, voornamelijk vanwege hun fysieke omvang en complexiteit. In tegenstelling tot weerstanden en condensatoren, die kunnen worden geminiaturiseerd met behulp van halfgeleiderprocessen, hebben inductoren een aanzienlijke hoeveelheid ruimte nodig en zijn er doorgaans draadwikkelingen rond een kern nodig. Dit maakt het onpraktisch om ze te integreren in de compacte en dicht opeengepakte structuur van IC’s zonder de omvang en de kosten van de IC’s aanzienlijk te vergroten.
In componenten met geïntegreerde schakelingen worden inductoren vaak vermeden vanwege verschillende factoren. Ten eerste maken hun omvang en de behoefte aan magnetische kernen ze incompatibel met de vlakke fabricageprocessen die voor IC’s worden gebruikt. Ten tweede kunnen inductoren ongewenste ruis en interferentie in hoogfrequente circuits introduceren, wat de algehele prestaties en betrouwbaarheid van de IC beïnvloedt. Als gevolg hiervan geven ontwerpers er de voorkeur aan alternatieve methoden te gebruiken, zoals actieve circuits of externe discrete componenten, om vergelijkbare functionaliteit te bereiken zonder de compactheid en prestaties van de IC in gevaar te brengen.
In IC- en RC-circuits (weerstand-condensator) worden inductoren doorgaans niet gebruikt vanwege de moeilijkheid om ze rechtstreeks op het halfgeleidersubstraat te integreren. IC-fabricageprocessen zijn geoptimaliseerd voor het maken van lagen geleidende en isolerende materialen, die zeer geschikt zijn voor het maken van weerstanden en condensatoren, maar niet voor inductoren. Inductoren zijn ook gevoeliger voor variaties in productieprocessen, wat de consistentie van hun prestaties kan beïnvloeden in vergelijking met weerstanden en condensatoren die op IC’s zijn vervaardigd.
Bepaalde componenten, zoals mechanische schakelaars of grote passieve componenten, zoals transformatoren, kunnen niet rechtstreeks op een IC worden vervaardigd vanwege de aard van de productieprocessen van halfgeleiders. Bij mechanische schakelaars zijn bewegende delen betrokken die niet kunnen worden geïntegreerd in de solid-state structuur van IC’s, terwijl transformatoren een ingewikkelde wikkeling van spoelen en magnetische kernen vereisen die niet compatibel zijn met de vlakke lagen die worden gebruikt bij de fabricage van IC’s. Deze componenten worden doorgaans extern gebruikt in combinatie met IC’s om specifieke functies in elektronische circuits te bereiken.
Eén ding dat niet mogelijk is om op een IC te fabriceren is een driedimensionale structuur zoals een mechanische schakelaar of een complex elektromagnetisch apparaat zoals een transformator. IC-fabricageprocessen zijn fundamenteel vlak, wat betekent dat er sprake is van lagen materiaal die op een vlak substraat zijn afgezet en van een patroon zijn voorzien. Het creëren van driedimensionale structuren of apparaten met bewegende delen overtreft de mogelijkheden van standaard halfgeleiderproductietechnieken die voor IC’s worden gebruikt. Daarom moeten componenten die dergelijke configuraties vereisen, afzonderlijk van de IC zelf worden geïmplementeerd.