Transistors zijn vaak geaard in elektronische circuits om een gemeenschappelijk referentiepunt voor spanningsniveaus vast te stellen en een stabiele werking te garanderen. Het aarden van de emitteraansluiting van de transistor, vooral in configuraties met gemeenschappelijke emitter, helpt bij het tot stand brengen van een stabiel voorspanningspunt en zorgt voor een retourpad voor de emitterstroom. Door de emitter te aarden, werkt de transistor met betrekking tot het aardpotentieel, waardoor het circuitontwerp wordt vereenvoudigd en ervoor wordt gezorgd dat spanningssignalen die naar aarde verwijzen, de werking van de transistor effectief kunnen regelen.
Het aarden van de emitter van een transistor is van cruciaal belang omdat hierdoor de emitter-basisovergang op een specifiek potentiaal ten opzichte van aarde wordt ingesteld. Deze aarding zorgt voor een stabiel voorspanningspunt dat nodig is voor een goede werking van de transistor in versterker- en schakelcircuits. In versterkercircuits zorgt het aarden van de emitter ervoor dat de transistor in zijn lineaire gebied werkt, waardoor hij kleine ingangssignalen effectief kan versterken. In schakelcircuits zorgt het aarden van de emitter ervoor dat er snel en gecontroleerd kan worden geschakeld tussen aan- en uit-status, cruciaal voor digitale logica en besturingstoepassingen.
De basisterminal in een transistor vervult verschillende essentiële functies tijdens de werking ervan. Ten eerste levert de basis de stuurinvoer naar de transistor, waardoor externe signalen de geleidbaarheid of het versterkingsvermogen van de transistor kunnen moduleren. Door een kleine stroom of spanning op de basis aan te leggen, kan de transistor grotere stromen die van de collector naar de emitter stromen, versterken of schakelen. Ten tweede brengt de basisterminal de voorwaartse voorspanningsconditie tot stand die nodig is om de spanningsval van de basis-emitterovergang te overwinnen en de stroom van emitter naar collector mogelijk te maken.
In een transistor is de basisterminal doorgaans positief ingesteld ten opzichte van de emitter in een NPN-transistor of negatief in een PNP-transistor. Deze voorspanningsconfiguratie maakt het mogelijk dat de transistor stroom geleidt of versterkt wanneer geschikte signalen aan de basis worden toegevoerd. Voor een NPN-transistor is de basis doorgaans positief ten opzichte van de emitter, terwijl voor een PNP-transistor de basis negatief is ten opzichte van de emitter. Deze voorspanningsconditie bepaalt de richting van de stroom en regelt de werking van de transistor als versterker of schakelaar in elektronische circuits.
Transistoren vertonen een fenomeen dat bekend staat als transconductantie, waarbij ze de stroom tussen hun aansluitingen effectief kunnen regelen op basis van het ingangssignaal dat aan de basis wordt toegevoerd. Door deze eigenschap kunnen transistors fungeren als variabele weerstanden of versterkers, waarbij ze de weerstand moduleren of het geleidingsvermogen baseren op de basis-emitterspanning (voor bipolaire junctietransistors) of poortbronspanning (voor veldeffecttransistors). Door het ingangssignaal aan de basis te variëren, kunnen transistors hun uitgangskarakteristieken veranderen, waardoor ze veelzijdige componenten worden voor signaalversterking, schakelen en impedantie-aanpassing in elektronische circuits.