Transformatoren worden geclassificeerd in volt-ampère (VA), omdat deze classificatie hun vermogen weerspiegelt om de elektrische belasting in termen van spanning en stroom aan te kunnen, zonder rekening te houden met de arbeidsfactor. De VA-waarde geeft de maximale hoeveelheid schijnbaar vermogen aan die de transformator veilig aan de belasting kan leveren. Deze classificatie is essentieel omdat deze rekening houdt met het totale elektrische vermogen (zowel het werkelijke vermogen in watt als het reactieve vermogen in vars) dat de transformator aankan, wat cruciaal is voor een veilige en efficiënte werking zonder oververhitting of overbelasting.
Transformatoren hebben een VA-waarde in plaats van een watt (W)-waarde, omdat ze zijn ontworpen om vermogen over te dragen zonder rekening te houden met de fasehoek tussen spanning en stroom, die de arbeidsfactor beïnvloedt. De VA-waarde vertegenwoordigt het schijnbare vermogen en omvat zowel het werkelijke vermogen als het reactieve vermogen, waardoor het een uitgebreidere maatstaf is voor de capaciteit van de transformator. Door VA te gebruiken kunnen fabrikanten een nauwkeuriger beeld geven van het vermogen van de transformator om stroom te leveren onder variërende belastingsomstandigheden, ongeacht de arbeidsfactor van de belasting.
De VA-capaciteit van een transformator vertegenwoordigt het vermogen om een bepaalde hoeveelheid schijnbaar vermogen te leveren, dat het product is van de spanning (in volt) en de stroom (in ampère) die de transformator aankan. Een transformator met een vermogen van 1000 VA kan bijvoorbeeld 1000 volt leveren bij 1 ampère, 500 volt bij 2 ampère, enzovoort. Deze capaciteit is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat de transformator aan de elektrische eisen van de belasting kan voldoen zonder de thermische en elektrische limieten te overschrijden, waardoor oververhitting wordt voorkomen en een betrouwbare werking wordt gegarandeerd.
Transformatoren worden doorgaans geclassificeerd in kilovolt-ampère (kVA) in plaats van megavolt-ampère (MVA), omdat kVA een meer praktische en algemeen gebruikte eenheid is voor de vermogensniveaus die bij de meeste toepassingen betrokken zijn. Hoewel zowel kVA als MVA hetzelfde type meting vertegenwoordigen (schijnbaar vermogen), is kVA geschikt voor transformatoren die in kleinere tot middelgrote toepassingen worden gebruikt. Voor zeer grote transformatoren die worden gebruikt in industriële contexten of energieopwekkingscontexten zijn MVA-waarden geschikter vanwege de hogere vermogensniveaus die ermee gemoeid zijn. De keuze voor kVA of MVA hangt af van de typische schaal van de toepassing en de standaardpraktijken in de industrie.
De “V” in een transformator verwijst naar de nominale spanning van de wikkelingen van de transformator. Deze waarde geeft de maximale spanning aan die kan worden toegepast op de primaire wikkeling of kan worden geleverd door de secundaire wikkeling zonder schade te veroorzaken of de ontwerplimieten van de transformator te overschrijden. Spanningswaarden zijn essentieel om ervoor te zorgen dat de transformator binnen de beoogde elektrische limieten werkt, de integriteit van de isolatie behoudt en storingen voorkomt. De spanningswaarde moet overeenkomen met de toepassingsvereisten om een veilige en efficiënte werking van de transformator te garanderen.