Inductoren hebben doorgaans de vorm van een spoel, omdat deze configuratie hun effectiviteit bij het opslaan van energie in de vorm van magnetische velden maximaliseert. De primaire functie van een inductor is het tegengaan van veranderingen in de stroom die erdoorheen vloeit door een spanning te induceren die evenredig is met de snelheid waarmee de stroom verandert. Wanneer een stroom door een spoelvormige inductor gaat, genereert deze een magnetisch veld rond de spoel als gevolg van de stroom van elektronen door de draad. De magnetische veldlijnen omringen de spoel concentrisch, waardoor een fluxpatroon ontstaat dat aansluit bij de windingen van de spoel zelf.
Door de spoelvorm van een inductor kunnen meerdere draadwindingen dicht bij elkaar worden gewikkeld, waardoor de magnetische fluxkoppeling en daarmee de inductie van de component wordt gemaximaliseerd. Dit ontwerp vergroot het vermogen van de inductor om energie op te slaan in het magnetische veld dat wordt gegenereerd door de stroom die er doorheen vloeit. Bovendien helpt de spoelvorm bij het concentreren van de magnetische veldlijnen in de kern van de inductor, die lucht, ferriet of andere magnetische materialen kan zijn, waardoor de prestaties verder worden verbeterd.
De vorm van een inductor is doorgaans cilindrisch of spiraalvormig en weerspiegelt de spoelwikkeling waaruit de structuur bestaat. Deze vorm zorgt ervoor dat het door de stroomvoerende geleider gegenereerde magnetische veld door de gehele spoel loopt, waardoor effectief gebruik wordt gemaakt van de beschikbare ruimte en materiaal om de gewenste inductie te bereiken. Door een cirkelvormige of spiraalvormige opstelling te handhaven, kunnen inductoren energie efficiënt opslaan in het magnetische veld en de gewenste inductieve reactantie in elektronische circuits bieden.
De term “solenoïde” wordt vaak door elkaar gebruikt met “inductor” in de context van spoelvormige componenten. Een solenoïde verwijst specifiek naar een draadspiraal gewikkeld in een spiraalvorm, vaak met een kern zoals ijzer, die wordt gebruikt om een magnetisch veld te creëren wanneer er stroom doorheen vloeit. Daarentegen is ‘inductor’ een meer algemene term die elk onderdeel omvat dat is ontworpen om energie op te slaan in een magnetisch veld als gevolg van de stroom van elektrische stroom. Beide termen beschrijven de spoelvorm die kenmerkend is voor deze componenten en weerspiegelt hun vermogen om magnetische velden te genereren en inductieve eigenschappen te bieden die essentieel zijn voor de werking van circuits.