Weerstanden veroorzaken geen faseverschuiving in elektrische signalen. Het zijn passieve componenten die geen energie opslaan in een elektrisch of magnetisch veld. Als gevolg hiervan introduceren weerstanden geen enkele faseverschuiving tussen de spanning en de stroom die er doorheen gaat. De spanning en stroom over een weerstand zijn met elkaar in fase, wat betekent dat ze in een AC-circuit tegelijkertijd hun maximale en minimale waarden bereiken. Weerstanden weerstaan in de eerste plaats de stroomstroom volgens de wet van Ohm (V = IR) zonder de timing of faserelatie van het signaal dat erdoorheen gaat te veranderen.
Faseverschuiving in elektrische signalen kan worden veroorzaakt door reactieve componenten zoals condensatoren en inductoren. Condensatoren introduceren bijvoorbeeld een faseverschuiving tussen spanning en stroom in wisselstroomcircuits vanwege hun vermogen om elektrische energie op te slaan en vrij te geven in de vorm van een elektrisch veld. In een capacitief circuit loopt de stroom 90 graden voor op de spanning bij een puur capacitieve belasting, wat betekent dat de stroom zijn piek bereikt voordat de spanning dat doet. Deze faserelatie ontstaat doordat de condensator wordt opgeladen en ontladen met een tijdsvertraging ten opzichte van de aangelegde spanning, waardoor de timing van het signaal wordt beïnvloed.
Condensatoren veroorzaken faseverschuiving in AC-circuits vanwege hun reactieve aard. In een capacitief circuit loopt de spanning over een condensator 90 graden voor op de stroom. Deze faseverschuiving treedt op omdat de condensator energie opslaat in een elektrisch veld en deze op een ander tijdstip vrijgeeft ten opzichte van de stroom die door het circuit vloeit. Als gevolg hiervan zijn de spannings- en stroomgolfvormen uit fase met elkaar op een manier die afhangt van de frequentie en capaciteit van de condensator. Deze eigenschap is cruciaal bij het ontwerpen van circuits voor taken zoals signaalfiltering, impedantiematching en arbeidsfactorcorrectie, waarbij het beheersen van faserelaties essentieel is.
De faserelatie van een weerstand in een wisselstroomcircuit is eenvoudig: de spanning en stroom over een weerstand zijn in fase met elkaar. Dit betekent dat de spannings- en stroomgolfvormen tegelijkertijd hun piekwaarden en nuldoorgangen bereiken. In wiskundige termen is de fasehoek tussen spanning en stroom bij een ohmse belasting nul graden. Deze fasecoherentie ontstaat doordat weerstanden geen energie opslaan, maar deze als warmte afvoeren volgens de wet van Ohm (V = IR). Daarom veranderen weerstanden in praktische toepassingen de timing of faserelatie van signalen die er doorheen gaan niet, waardoor een directe correlatie tussen spanning en stroom behouden blijft zonder enige faseverschuiving te introduceren.