Een DC-starter wordt doorgaans niet gebruikt voor de snelheidsregeling van een DC-motor. DC-starters zijn apparaten die voornamelijk zijn ontworpen voor het starten en stoppen van DC-motoren door de daarop aangelegde spanning te regelen. Ze zijn niet ontworpen om nauwkeurige snelheidsregeling te bieden over een groot aantal snelheden, wat nodig is voor veel toepassingen waarbij een variabele snelheid vereist is. Voor de snelheidsregeling van een gelijkstroommotor worden doorgaans gespecialiseerde besturingsmethoden gebruikt, zoals ankerspanningsregeling, veldfluxregeling of pulsbreedtemodulatie (PWM) -technieken. Deze methoden maken een nauwkeurige aanpassing van de motorsnelheid mogelijk door de ankerspanning of de veldstroom te variëren, waardoor de koppel-snelheidskarakteristieken van de motor worden geregeld.
Snelheidsregeling van een DC-motor kan op verschillende manieren worden bereikt, afhankelijk van het motortype en de toepassingsvereisten. Een veelgebruikte methode is de regeling van de ankerspanning, waarbij de spanning die wordt aangelegd op de ankeraansluitingen van de motor wordt gevarieerd met behulp van een bestuurd halfgeleiderapparaat zoals een chopper of een instelbare gelijkstroomvoeding. Door de ankerspanning te verhogen of te verlagen, kan de snelheid van de motor worden aangepast, aangezien de snelheid direct evenredig is met de ankerspanning (onder omstandigheden met constant koppel). Een andere methode omvat veldfluxregeling, waarbij de magnetische veldsterkte in de veldwikkeling van de motor wordt aangepast, waardoor de snelheids-koppelkarakteristieken van de motor worden beïnvloed. Moderne methoden zoals pulsbreedtemodulatie (PWM) zorgen voor een efficiënte snelheidsregeling door de voedingsspanning snel in en uit te schakelen met variërende werkcycli, waardoor de gemiddelde spanning die op de motor wordt toegepast effectief wordt geregeld.
Starters worden doorgaans niet gebruikt voor de snelheidsregeling van DC-shuntmotoren, omdat DC-shuntmotoren vanwege hun ontwerp inherent relatief constante snelheidskarakteristieken hebben onder variërende belastingen. Shuntmotoren behouden een vrijwel constante snelheid door hun ankerstroom aan te passen aan veranderingen in het belastingskoppel, dankzij de relatief zwakke koppeling tussen het anker en de veldwikkelingen. Daarom wordt de snelheidsregeling van DC-shuntmotoren vaak bereikt door het aanpassen van de ankerspanning met behulp van methoden zoals ankerspanningsregeling of door veldverzwakkingstechnieken, in plaats van het gebruik van starters die primair zijn ontworpen voor aan/uit-werking.
Voor het regelen van de snelheid van een gelijkstroommotor aan de veldzijde (veldbesturing) wordt doorgaans een reostatische starter gebruikt. Deze starter bevat weerstanden die in serie zijn geschakeld met de veldwikkeling van de gelijkstroommotor. Door de weerstand in het veldcircuit te variëren, kan de veldstroom en daarmee de magnetische veldsterkte worden aangepast, waardoor een nauwkeurige regeling van het motortoerental mogelijk is. Deze methode is effectief voor toepassingen die een soepele snelheidsregeling vereisen en wordt vaak gebruikt in industriële omgevingen waar DC-motoren op verschillende snelheden moeten werken, afhankelijk van de toepassingsvereisten.
De starter in een DC-motor wordt doorgaans gebruikt om de motor veilig en betrouwbaar te starten en stoppen. Het regelt de spanning die tijdens het starten op de motor wordt toegepast om de inschakelstroom te beperken en schade aan de motorwikkelingen en andere componenten te voorkomen. Starters bieden ook bescherming tegen overstroomomstandigheden en kunnen functies bevatten zoals overbelastingsrelais om de motor uit te schakelen in geval van overmatige belasting of foutomstandigheden. In wezen zorgt de starter voor een gecontroleerde werking van de gelijkstroommotor tijdens de opstart- en uitschakelfasen, waardoor de levensduur van de motor en de operationele veiligheid worden verbeterd.