In de praktijk is de spanning niet altijd recht evenredig met de stroom. De relatie tussen spanning en stroom in een circuit hangt af van het type component of belasting dat is aangesloten. In resistieve circuits is volgens de wet van Ohm de spanning (V) direct evenredig met de stroom (I), gegeven door V = IR, waarbij R de weerstand is. Dit betekent dat als de weerstand constant blijft, een toename van de spanning zal resulteren in een proportionele toename van de stroom, en omgekeerd. In circuits die niet-lineaire componenten bevatten, zoals diodes, transistors of reactieve elementen zoals condensatoren en inductoren, kan de relatie tussen spanning en stroom echter complexer zijn en mogelijk niet onder alle bedrijfsomstandigheden een eenvoudig proportioneel verband volgen.
Spanning en stroom zijn in weerstandscircuits direct proportioneel volgens de wet van Ohm, die stelt dat V = IR, waarbij V de spanning over een weerstand is, I de stroom die er doorheen vloeit en R de weerstand. Deze relatie geldt onder stabiele omstandigheden wanneer de weerstand constant blijft. Wanneer de spanning over een weerstand toeneemt, neemt de stroom erdoor proportioneel toe, en wanneer de spanning afneemt, neemt de stroom proportioneel af. Dit fundamentele principe vormt de basis voor het begrijpen en analyseren van elektrische circuits die resistieve componenten bevatten.
Werkelijk vermogen, dat wil zeggen het daadwerkelijke vermogen dat door een apparaat of circuit wordt verbruikt, is niet rechtstreeks evenredig aan de spanning alleen. In plaats daarvan hangt het af van zowel de spanning als de stroom, zoals uitgedrukt door de formule P = VI cos(φ), waarbij P het werkelijke vermogen is, V de spanning, I de stroom en cos(φ) de arbeidsfactorhoek is. . De arbeidsfactorhoek φ vertegenwoordigt het faseverschil tussen de spannings- en stroomgolfvormen in AC-circuits. Hoewel spanning de omvang van het werkelijke vermogen beïnvloedt, wordt de relatie daarom nauwkeuriger beschreven door in praktische toepassingen zowel spanning als stroom in aanmerking te nemen, samen met de hoek van de arbeidsfactor.
Spanning verwijst in praktische termen naar het elektrische potentiaalverschil tussen twee punten in een circuit of elektrisch systeem. Het wordt gewoonlijk gemeten in volt (V) en vertegenwoordigt de kracht of druk die elektrische stroom door een geleider drijft. Spanning bepaalt de snelheid waarmee elektrische energie in een circuit wordt overgedragen en speelt een cruciale rol bij het bepalen van de bedrijfsomstandigheden van elektrische apparaten en apparatuur. In praktische toepassingen is het handhaven van stabiele spanningsniveaus binnen gespecificeerde limieten essentieel voor het garanderen van de betrouwbare werking van elektrische en elektronische apparaten.
Omgekeerd evenredig met de spanning in elektrische termen verwijst doorgaans naar de relatie tussen spanning en stroom in weerstandscircuits volgens de wet van Ohm. Concreet is de stroom die door een weerstand vloeit omgekeerd evenredig met de weerstand wanneer de spanning constant wordt gehouden. Deze relatie kan worden uitgedrukt als I = V/R, waarbij I de stroom is, V de spanning en R de weerstand. Naarmate de weerstand toeneemt, neemt de stroom af bij een gegeven spanning, en omgekeerd. Deze omgekeerde evenredigheid is van fundamenteel belang om te begrijpen hoe veranderingen in weerstand de stroomstroom in resistieve componenten binnen elektrische circuits beïnvloeden.