Bir transistörün voltaj karşılaştırıcısı olarak kullanılması, iki farklı giriş voltajını karşılaştırmak ve göreceli seviyelerine göre bir çıkış sağlamak için onu belirli bir devre düzenlemesinde yapılandırmayı içerir. Tipik olarak, voltaj karşılaştırıcısı olarak kullanılan bir transistör, tabanı bir giriş voltajına bağlı ve emitörü topraklanmış veya bir referans voltajına bağlı olacak şekilde ortak emitörlü bir konfigürasyonda kurulur. Diğer giriş voltajı bir direnç aracılığıyla kolektöre uygulanır. Baz voltajının kollektör voltajından daha yüksek veya daha düşük olmasına bağlı olarak, transistör doyum (tamamen iletken) ve kesme (iletken olmayan) durumları arasında geçiş yapar, böylece giriş voltajlarının göreceli büyüklüklerini gösterir.
Bir voltaj karşılaştırıcı transistörü, iki giriş voltajını karşılaştırmak ve göreceli seviyelerine göre bir dijital çıkış üretmek için bir devrede yapılandırılmış bir transistörü ifade eder. Bu konfigürasyon genellikle analogdan dijitale dönüştürücüler (ADC’ler), osilatörler ve eşik dedektörleri gibi voltajların hassas bir şekilde karşılaştırılmasının gerekli olduğu elektronik devrelerde kullanılır. Devre, transistörün anahtarlama özelliklerini kullanarak, bir voltajın diğerinden büyük, küçük veya ona eşit olup olmadığını etkili bir şekilde belirleyebilir ve buna göre bir ikili çıkış sinyali sağlayabilir.
Bir transistördeki voltajın ölçülmesi, bir devredeki terminaller veya düğümler arasındaki voltaj farkını araştırmak için bir voltmetre veya multimetre kullanılmasını içerir. Ortak yayıcı bir amplifikatörde yapılandırılan gibi iki kutuplu bir bağlantı transistörü (BJT) için, genellikle toplayıcı ve yayıcı terminaller arasındaki veya taban ve yayıcı terminaller arasındaki voltajı ölçersiniz. Alan etkili transistörlerde (FET’ler), voltaj ölçümleri genellikle drenaj ve kaynak terminalleri arasında veya kapı ve kaynak terminalleri arasında alınır. Bu voltaj ölçümleri, devre içindeki transistörün çalışma koşullarının ve özelliklerinin belirlenmesine yardımcı olur.
Bir transistör, kontrol terminaline (BJT’ler için taban, FET’ler için kapı) uygulanan voltajdaki değişikliklere yanıt olarak terminalleri arasındaki akım akışını modüle etme yeteneği aracılığıyla voltajı kontrol eder. Bir transistör, toplayıcı-verici veya drenaj-kaynak yolundan akan akımı değiştirerek elektronik devrelerdeki voltaj sinyallerini etkili bir şekilde düzenleyebilir veya yükseltebilir. Amplifikasyon uygulamalarında, taban veya kapı voltajındaki küçük değişiklikler, toplayıcı veya boşaltma akımındaki daha büyük değişiklikleri kontrol eder, böylece giriş voltajı sinyalini çıkışta daha yüksek bir seviyeye yükseltir.
Transistörler elektronik devrelerde amplifikatör veya anahtar görevi görerek voltajı değiştirir. Amplifikasyon modunda, transistörler, içlerinden geçen akımı kontrol ederek küçük giriş voltajı sinyallerini daha büyük çıkış sinyallerine yükseltir. Bu amplifikasyon işlemi, ses amplifikatörlerinde, radyo frekans devrelerinde ve sinyal amplifikasyonu gerektiren diğer uygulamalarda çok önemlidir. Anahtarlama modunda, transistörler bir devre yolunu dönüşümlü olarak bağlar veya bağlantısını keserek voltajları hızlı bir şekilde açıp kapatmalarına olanak tanır. Bu anahtarlama yeteneği, transistörlerin akım ve voltaj seviyelerinin akışını kontrol etmek için anahtar görevi gördüğü, elektronik cihazlarda ikili işlemleri ve veri işlemeyi mümkün kılan dijital mantık devrelerinde temeldir.
