Bir direnç, Ohm yasasına göre devrenin akışını sınırlayarak devredeki akımı etkiler, V = IR, burada V voltaj, I akım ve R dirençtir. Akım bir dirençten geçtiğinde içinden geçen akım ve direnç değeriyle orantılı bir voltaj düşüşü yaşar. Dolayısıyla bir direnç mutlak anlamda akımı azaltmazken, direnç değerine bağlı olarak üzerinden geçebilecek akım miktarını sınırlar.
Akım içinden aktığında direnç boyunca voltaj düşer. Bu voltaj düşüşü dirençten geçen akım ve onun direnci ile doğru orantılıdır. Örneğin, bir direnç 10 ohm’luk bir dirence sahipse ve içinden 1 amperlik bir akım geçiyorsa, dirençteki voltaj düşüşü 10 volt olacaktır (V = IR = 1A * 10Ω = 10V).
Bir devrede direnç arttıkça gerilim kaynağının sabit kaldığı varsayılırsa devreden geçen akım azalır. Bu ilişki, daha yüksek direncin belirli bir voltaj için daha düşük akıma yol açtığı Ohm yasasıyla tanımlanır. Bu nedenle, direncin kendisi voltajı doğrudan düşürmese de akım akışını etkiler ve bu da devredeki bileşenler arasındaki voltaj düşüşünü etkiler.
Dirençler bir devreye seri olarak bağlandığında toplam direnç artar ve Ohm yasasına göre belirli bir voltaj için toplam akım azalır. Seri devredeki her direnç genel dirence katkıda bulunur, böylece devreden geçen toplam akım azalır. Bu özellik, çeşitli uygulamalarda akım seviyelerini kontrol etmek ve bileşenleri aşırı akımdan korumak için kullanılır.
Dirençler geleneksel anlamda voltajı düşürmez. Bunun yerine içlerinden geçen akım ve direnç değerleri ile orantılı bir voltaj düşüşüne neden olurlar. Bu voltaj düşüşü, elektrik akımının akışı nedeniyle direnç içinde ısı olarak dağılan enerjiyi temsil eder. Bu nedenle, bir devrede dirençler, bireysel direnç değerlerine ve içlerinden akan akım miktarına bağlı olarak belirli noktalardaki voltaj düşüşlerine katkıda bulunur.