Gdy cewka indukcyjna jest podłączona do sieci prądu przemiennego, reaguje na prąd przemienny, generując pole magnetyczne, które przeciwdziała zmianom przepływu prądu. Ze względu na indukcyjność cewki jest ona odporna na nagłe zmiany prądu, indukując napięcie (wsteczne pole elektromagnetyczne) przeciwnie do kierunku przepływu prądu. Powoduje to przesunięcie fazowe, w którym prąd opóźnia się w stosunku do napięcia. Impedancja cewki indukcyjnej wzrasta wraz z częstotliwością sygnału prądu przemiennego, co wpływa na całkowity przepływ prądu przez obwód.
Kiedy do cewki doprowadzane jest zasilanie prądem zmiennym, cewka wytwarza wokół siebie pole magnetyczne, które zmienia się wraz ze zmieniającym się prądem. To zmieniające się pole magnetyczne indukuje siłę elektromotoryczną (EMF), która przeciwdziała zmianie prądu, zgodnie z prawem Lenza. Cewka jest odporna na początkową zmianę prądu, powodując stopniowy wzrost prądu, a nie natychmiastowy. Prąd płynący przez cewkę osiągnie maksymalną wartość po pewnym czasie, opóźniając się w stosunku do przyłożonego napięcia.
W obwodzie prądu przemiennego cewka indukcyjna przeciwdziała przede wszystkim zmianom prądu. Opór ten wynika z indukcyjności, która powoduje przesunięcie fazowe pomiędzy napięciem i prądem. Napięcie na cewce wyprzedza prąd o 90 stopni, co oznacza, że prąd jest opóźniony w stosunku do napięcia. Ta właściwość jest wykorzystywana w zastosowaniach takich jak filtrowanie, strojenie i kontrolowanie fazy sygnałów prądu przemiennego. Impedancja cewki indukcyjnej, która jest kombinacją rezystancji i reaktancji indukcyjnej, rośnie wraz z częstotliwością, co czyni ją przydatną w obwodach selektywnych częstotliwościowo.
Kiedy cewka jest podłączona do źródła prądu przemiennego, zachowuje się jak element reaktywny, który opiera się zmianom prądu. Cewka indukcyjna generuje wsteczne pole elektromagnetyczne w odpowiedzi na prąd przemienny, co powoduje, że prąd jest opóźniony w stosunku do napięcia. Impedancja cewki indukcyjnej, określona wzorem Z=jωLZ = jomega LZ=jωL (gdzie ωomegaω to częstotliwość kątowa, a LLL to indukcyjność), rośnie wraz z częstotliwością źródła prądu przemiennego. Powoduje to niższy prąd przy wyższych częstotliwościach, dzięki czemu cewki indukcyjne są skuteczne w filtrowaniu sygnałów o wysokiej częstotliwości.
Kiedy prąd przemienny przepływa przez cewkę indukcyjną, cewka indukcyjna wytwarza zmienne w czasie pole magnetyczne, które indukuje napięcie przeciwdziałające zmianie prądu. Efekt ten powoduje, że w idealnej cewce indukcyjnej prąd jest opóźniony w stosunku do napięcia o 90 stopni. Prąd przemienny powoduje ciągłe narastanie i zapadanie się pola magnetycznego, tworząc reaktywną opozycję do prądu, zwaną reaktancją indukcyjną. Ta reaktancja indukcyjna wzrasta wraz z częstotliwością prądu przemiennego, zmniejszając amplitudę prądu, który może przepływać przez cewkę indukcyjną przy wyższych częstotliwościach.