Superkondensator i bateria służą podobnym, ale różnym celom w magazynowaniu energii, a każdy z nich oferuje unikalne zalety i ograniczenia wynikające z ich konstrukcji i właściwości.
Superkondensator, znany również jako ultrakondensator lub elektryczny kondensator dwuwarstwowy (EDLC), różni się od akumulatora przede wszystkim sposobem przechowywania i uwalniania energii. Superkondensatory przechowują energię elektrostatycznie, wykorzystując elektrostatyczną pojemność dwuwarstwową, a czasami pseudopojemność (reakcje elektrochemiczne na powierzchni elektrody), a nie poprzez reakcje chemiczne, jak w akumulatorach. Umożliwia to szybkie ładowanie i rozładowywanie superkondensatorów, dzięki czemu nadają się do zastosowań wymagających szybkich impulsów mocy, np. w układach hamulcowych z regeneracją w pojazdach lub do łagodzenia wahań mocy w systemach energii odnawialnej.
Natomiast akumulatory magazynują energię chemicznie, poprzez odwracalne reakcje chemiczne pomiędzy elektrodami a elektrolitem. Ten proces chemiczny umożliwia akumulatorom przechowywanie przez dłuższy czas większych ilości energii w porównaniu z superkondensatorami. Baterie są powszechnie stosowane w zastosowaniach wymagających ciągłego uwalniania energii przez dłuższy czas, np. w przenośnych urządzeniach elektronicznych, pojazdach elektrycznych i sieciowych systemach magazynowania energii.
Ultrakondensator odnosi się w szczególności do typu superkondensatora, który zazwyczaj ma wyższe wartości pojemności i niższe napięcie znamionowe w porównaniu z tradycyjnymi kondensatorami. Ultrakondensatory doskonale sprawdzają się w zastosowaniach, w których wysoka gęstość mocy, szybkie cykle ładowania/rozładowania i długa żywotność są czynnikami krytycznymi.
Baterie są na ogół preferowane w porównaniu z superkondensatorami w zastosowaniach, w których gęstość energii (ilość energii zmagazynowanej na jednostkę objętości lub ciężaru) i czas przechowywania energii są najważniejsze. Baterie mogą przechowywać znacznie więcej energii na jednostkę masy lub objętości w porównaniu z superkondensatorami, co czyni je bardziej odpowiednimi do zasilania urządzeń wymagających ciągłej pracy bez częstego ładowania lub wymiany.
Różnica między superkondensatorem a baterią LiPo (litowo-polimerową) polega przede wszystkim na mechanizmach i właściwościach magazynowania energii. Baterie LiPo to rodzaj akumulatorów, które magazynują energię w wyniku reakcji chemicznych z udziałem jonów litu przemieszczających się pomiędzy elektrodami dodatnimi i ujemnymi. Oferują wyższą gęstość energii niż superkondensatory i mogą dostarczać bardziej trwałą moc przez dłuższe okresy czasu. Jednakże akumulatory LiPo ładują się i rozładowują wolniej w porównaniu do superkondensatorów, co ogranicza ich skuteczność w zastosowaniach wymagających szybkiego przesyłu energii lub impulsów dużej mocy.
Podsumowując, główne różnice między superkondensatorami a akumulatorami dotyczą ich mechanizmów magazynowania energii, przy czym superkondensatory oferują możliwość szybkiego ładowania/rozładowania i długi cykl życia, natomiast akumulatory zapewniają większą gęstość energii i dłuższy czas przechowywania. Każdą technologię wybiera się w oparciu o specyficzne wymagania aplikacji, czynniki równoważące, takie jak dostarczanie mocy, efektywność energetyczna i trwałość eksploatacyjna.
