Kiedy przewodnik zostanie umieszczony pomiędzy płytkami kondensatora, skutecznie zwiera pole elektryczne pomiędzy płytami. Dzieje się tak, ponieważ przewodnik umożliwia swobodny przepływ elektronów po swojej powierzchni, neutralizując różnicę potencjałów pomiędzy płytkami kondensatora. W rezultacie kondensator traci zdolność do magazynowania ładunku elektrycznego lub utrzymywania różnicy napięcia na swoich zaciskach. Obecność przewodnika tworzy ścieżkę o niskiej rezystancji dla przepływu prądu, przypominającą połączenie płytek drutem, co znacząco zmienia zachowanie kondensatora w obwodzie.
Kiedy płytka przewodząca jest włożona pomiędzy okładki kondensatora, zachowuje się podobnie do przewodnika, ponieważ zakłóca pole elektryczne pomiędzy okładkami kondensatora. Materiały przewodzące umożliwiają swobodny przepływ elektronów, co prowadzi do neutralizacji wszelkich separacji ładunków lub różnic napięcia na płytkach kondensatora. W rezultacie kondensator staje się zasadniczo nieskuteczny w magazynowaniu energii elektrycznej lub utrzymywaniu pojemności, ponieważ płyta przewodząca zapewnia bezpośrednią ścieżkę przepływu prądu, omijając zamierzoną funkcję kondensatora.
Umieszczenie metalowego przedmiotu pomiędzy okładkami kondensatora daje taki sam efekt, jak użycie przewodnika lub płyty przewodzącej. Metale, będąc dobrymi przewodnikami prądu, tworzą ścieżkę zwierającą pole elektryczne wytworzone przez płytki kondensatora. Działanie to eliminuje nagromadzony ładunek i zapobiega powstaniu różnicy napięć pomiędzy płytami. Dlatego obecność metalowego przedmiotu pomiędzy płytkami kondensatora powoduje, że kondensator jest nieskuteczny zgodnie z jego przeznaczeniem, ponieważ zakłóca izolację i pole elektryczne wymagane do magazynowania energii.
Kiedy płytki kondensatora są oddzielone, pojemność kondensatora maleje. Pojemność jest wprost proporcjonalna do powierzchni płytek i odwrotnie proporcjonalna do odległości między nimi. Dlatego zwiększenie odległości między płytami zmniejsza pojemność kondensatora, ponieważ natężenie pola elektrycznego maleje wraz z większą separacją. Ta zmiana pojemności wpływa na zdolność kondensatora do przechowywania ładunku i napięcie, jakie może wytrzymać przy danej ilości zmagazynowanego ładunku. W praktyce regulacja separacji płyt pozwala inżynierom kontrolować wartość pojemności zgodnie z konkretnymi wymaganiami obwodu.
Po przyłożeniu napięcia pomiędzy płytkami kondensatora powstaje pole elektryczne. To pole elektryczne jest odpowiedzialne za zdolność kondensatora do magazynowania energii w postaci ładunku elektrycznego. Natężenie pola elektrycznego zależy od przyłożonego napięcia i geometrii płytek kondensatora. Umożliwia kondensatorowi tymczasowe magazynowanie energii poprzez oddzielenie ładunków dodatnich i ujemnych na przeciwległych płytach, tworząc różnicę potencjałów lub napięcie na zaciskach kondensatora.
Efektem umieszczenia materiału dielektrycznego pomiędzy płytkami kondensatora jest znaczne zwiększenie jego pojemności. Materiały dielektryczne mają wyższą przenikalność względną (εr) w porównaniu z powietrzem lub próżnią, co zwiększa natężenie pola elektrycznego i pojemność kondensatora. Po włożeniu dielektryka zmniejsza on napięcie wymagane do osiągnięcia danej pojemności, umożliwiając większą pojemność magazynowania ładunku i bardziej wydajne magazynowanie energii. Dielektryki poprawiają również właściwości izolacyjne pomiędzy płytami, zmniejszając prądy upływowe i poprawiając wydajność kondensatora w różnych zastosowaniach elektronicznych.