Bij hoge frequenties heeft een inductor de neiging zich meer als een open circuit te gedragen dan als een pad met lage impedantie, zoals bij lage frequenties. Deze verandering treedt op vanwege de inherente eigenschap van de inductor, genaamd inductieve reactantie. Inductieve reactantie (X_L) neemt toe met de frequentie volgens de formule X_L = 2πfL, waarbij f de frequentie is en L de inductantie. Naarmate de frequentie toeneemt, wordt de inductieve reactantie groter en kan deze de impedantie van andere componenten in het circuit benaderen of overschrijden, waardoor signalen met een hogere frequentie effectief worden geblokkeerd. Dit fenomeen is de reden waarom een inductor kan worden beschouwd als een open circuit bij voldoende hoge frequenties waarbij de reactantie aanzienlijk groter is dan de impedantie van het circuit.
Een inductor fungeert als een open circuit bij hoge frequenties, voornamelijk vanwege zijn inductieve reactantie. Inductieve reactantie is omgekeerd evenredig met de frequentie, wat betekent dat deze toeneemt naarmate de frequentie toeneemt. Deze toename van de reactantie zorgt ervoor dat de inductor de wisselstroom effectiever tegenwerkt bij hogere frequenties, wat resulteert in een hogere impedantie of een blokkeereffect. Bij zeer hoge frequenties kan de inductieve reactantie zo groot worden dat de inductor effectief de doorgang van wisselstroomsignalen blokkeert en zich gedraagt alsof er een open circuit in het circuitpad zit.
Bij hoge frequenties ervaart een inductor een aanzienlijke toename van zijn inductieve reactantie als gevolg van de snelle verandering in de stroomrichting. Inductieve reactantie is direct evenredig met de frequentie en inductantie, wat betekent dat naarmate de frequentie toeneemt, de inductieve reactantie dienovereenkomstig toeneemt. Deze toename van de reactantie zorgt ervoor dat de inductor sterker weerstand biedt aan de stroomstroom, waardoor de hoeveelheid stroom die er doorheen kan gaan effectief wordt verminderd. Als gevolg hiervan gedraagt de inductor zich bij voldoende hoge frequenties alsof deze een zeer hoge impedantie voor het AC-signaal presenteert, waardoor hij feitelijk een open circuit wordt.
Een inductor gedraagt zich bij hoge frequenties als een open circuit omdat de inductieve reactantie (X_L) toeneemt met de frequentie. Inductieve reactantie is evenredig met de frequentie van het AC-signaal en de inductantie van de spoel. Bij hoge frequenties kan de inductieve reactantie veel groter worden dan de resistieve impedantie in het circuit, waardoor de inductor het wisselstroomsignaal dat erdoorheen gaat blokkeert of aanzienlijk verzwakt. Dit gedrag is analoog aan hoe een condensator DC-signalen in een circuit blokkeert, maar AC-signalen doorlaat, behalve in het geval van een inductor, deze blokkeert hoogfrequente AC-signalen vanwege zijn reactantie.
Het gedrag van een inductor verandert met de frequentie, voornamelijk als gevolg van de inductieve reactantie. Inductieve reactantie is frequentieafhankelijk en neemt lineair toe met de frequentie volgens de formule X_L = 2πfL, waarbij f de frequentie is en L de inductantie. Naarmate de frequentie toeneemt, neemt de inductieve reactantie proportioneel toe, wat van invloed is op de manier waarop de inductor interageert met wisselstroomsignalen in een circuit. Bij lage frequenties kan de inductieve reactantie verwaarloosbaar zijn in vergelijking met andere circuitelementen, waardoor de inductor vrij stroom kan doorgeven. Bij hoge frequenties kan de toenemende reactantie er echter voor zorgen dat de inductor de stroom blokkeert of beperkt, waardoor het algehele gedrag in het circuit verandert.